δωσίδικος
Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται → But for extreme illnesses, extreme remedies, applied with severe exactitude, are the best (Hippocrates, Aphorism 6)
English (LSJ)
δωσίδικον,
A referring disputes to a court, Hdt.6.42.
2 subject to jurisdiction, δ. παρασχεῖν τοὺς ἠδικηκότας Plb.4.4.3, cf. UPZ121.14.
Spanish (DGE)
-ον
sometido a las leyes, sujeto a jurisdicción, justiciable ἵνα δωσίδικοι εἶεν καὶ μὴ ἀλλήλους φέροιέν τε καὶ ἄγοιεν Hdt.6.42, cf. UPZ 121.14 (II a.C.), en uso pred. δωσιδίκους παρασχεῖν τοὺς ἠδικηκότας entregar a los culpables para que sean juzgados Plb.4.4.3.
German (Pape)
[Seite 696] sich der Gerechtigkeit übergebend, dem Rechte sich unterwerfend, im Gegensatz der Selbsthülfe, Her. 6, 42, wo der Gegensatz μὴ ἀλλήλους φέρειν καὶ ἄγειν; Pol. 4, 4, 3.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui s'en remet à la justice.
Étymologie: δίδωμι, δίκη.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δωσίδικος -ον [δίδωμι, δίκη] zich onderwerpend aan rechtspraak:. συνθήκας... τοὺς Ἴωνας σφίσι αὐτοῖσι ἤναγκασε ποιέεσθαι, ἵνα δωσίδικοι εἶεν hij dwong de Ioniërs onderling af te spreken dat zij geschillen aan een rechtbank zouden voorleggen Hdt. 6.42.
Russian (Dvoretsky)
δωσίδῐκος: предоставляющий споры на разрешение суда, т. е. воздерживающийся от самоуправства Her., Polyb.
Greek Monolingual
και δοσίδικος, -η, -ο (Α δωσίδικος)
νεοελλ.
αυτός που υπάγεται στη δικαιοσύνη, ο υπόλογος
αρχ.
αυτός που καταφεύγει στη δικαιοσύνη και αποφεύγει την αυτοδικία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δωσι- < μελλ. δώσω του δίδωμι + -δικος < δίκη.
Greek Monotonic
δωσίδῐκος: -ον (δίκη), παραδίδομαι στη δικαιοσύνη, αφήνομαι στην εξουσία του νόμου, σε Ηρόδ.
Greek (Liddell-Scott)
δωσίδῐκος: -ον, ὁ παραδίδων ἑαυτὸν εἰς τὴν δίκην, εἰς τὸν νόμον, εἰς τὸ δικαστήριον, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸν αὐτοδικοῦντα, ἵνα δωσίδικοι εἶεν καὶ μὴ ἀλλήλους φέροιέν τε καὶ ἄγοιεν Ἡρόδ. 6. 42, Πολύβ. 4. 4, 3·― οὐχὶ δοσίδικος.
Middle Liddell
δωσί-δῐκος, ον δίκη
giving oneself up to justice, abiding by the law, Hdt.
