δᾳδοῦχος

English (LSJ)

ὁ, (< ἔχω) torch-bearer, App. BC 2.17; but usually of the holder of a hereditary office at the mysteries of the Eleusinian Demeter, X. HG 6.3.3, Arist. Rh. 1405a20, IG1². 76.25, SIG 2587.305; δ. Κόρης IG 3.172.9.
2. metaph, δᾳδοῦχοι τῆς σοφίας Plu. 2.10e.
3. of the Sun, Cleanth. Stoic. 1.123.
3.ΙI. torch-stand, candelabrum, CIG 4647 (Bostra); also in Laconian form δᾳδῶχορ, Hsch.

Spanish (DGE)

-ου, ὁ
• Alolema(s): lacon. δᾳδῶχορ Hsch.δ 58
I 1portador de antorchas oficiante en los misterios de Eleusis ἔλεξεν Καλλίας ὁ δ. X.HG 6.3.3, cf. IG 1³.78.25 (V a.C.), 2².1672.305 (IV a.C.), Arist.Rh.1405^a20, Androt.30, Plu.Alc.22.4, Arr.Epict.3.21.13, CIL 6.2251, 9340 (ambas Roma), en otros misterios y rituales IEphesos 3865, Luc.Lex.10, App.BC 2.17, ref. mujeres IUrb.Rom.160.1A.4 (II d.C.), IGLS 9409, ref. al sol en una concepción del κόσμος como μυστήρια Cleanth.Stoic.1.123, ὁ δ. θεός el dios portador de la antorcha Aristaenet.2.5.27, como epít. de Selene, Orph.H.9.3, de Ártemis, Orph.H.36.3
•representado en una estatuilla de mujer portadora de antorcha que como tal hacía de candelabro IGLS 9008, 9009 (III d.C.)
•gener., en uso prov. καπνὸν ἔχοντες τὸν δᾳδοῦχον tomando el humo por el portador de la antorcha Pall.V.Chrys.5.123.
2 fig., c. gen. iluminador, intérprete δᾳδοῦχοι τῆς σοφίας intérpretes de la sabiduría Plu.2.10e.
II lucerna, antorcha δᾳδῶχορ· λυχνία Hsch.
•fig. de los ojos ὦ κακοὶ δᾳδοῦχοι ἔρωτος ¡oh malévolas antorchas del amor! Philostr.Ep.12.

German (Pape)

[Seite 513] Fackeln haltend, vortragend, Fackelträger; οἱ δ., die Priester der eleusinischen Demeter, welche bei den Mysterien die Fackeln trugen, Xen. Hell. 6, 3, 3; Sp.; – übertr., τῆς σοφίας Plut. educ. puer. 14.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
porteur de torche : οἱ δᾳδοῦχοι XÉN les porteurs de torches, prêtres qui célébraient les mystères de Déméter à Éleusis par une procession aux flambeaux ; fig. δᾳδοῦχοι τῆς σοφίας PLUT prêtres de la sagesse.
Étymologie: δᾴς, ἔχω.

Greek Monolingual

ο (Α δᾳδοῦχος)
1. αυτός που κρατά δάδα, ο λαμπαδηφόρος
2. εκείνος που φωτίζει, καθοδηγεί τους άλλους («δᾳδοῦχοι τῆς σοφίας»)
αρχ.
1. ιερατικό αξίωμα τών Ελευσίνιων Μυστηρίων
2. ως επίθ. (για τον ήλιο) φωτοδότης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δας (δαδός) + -ούχος < έχω].

Greek Monotonic

δᾳδοῦχος: ὁ (δᾷς, ἔχω), αυτός που μεταφέρει το δαυλό, λαμπαδηφόρος, λαμπαδηδρόμος, αξιωματούχος στα μυστήρια της Ελευσίνιας Δήμητρας, σε Αριστ.

Russian (Dvoretsky)

δᾳδοῦχος: ὁ культ. факелоносец (жрец Деметры, несший во время Элевсинских мистерий горящий факел, как символ поисков похищенной Персефоны) (Xen., Arst.; перен. δᾳδοῦχοι τῆς σοφίας Plut.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

δᾳδοῦχος -ου, ὁ [δᾴς, ἔχω] fakkeldrager (bij optochten); ook benaming voor functionaris bij de Eleusinische mysteriën.

Middle Liddell

[δᾶις, ἔχω]
a torch-bearer, an officer at the mysteries of Eleusinian Demeter, Arist.

Mantoulidis Etymological

(=αὐτός πού κρατάει δαδί). Σύνθετο ἀπό τό δᾴς + ἔχω, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.

Léxico de magia

ὁ portador de antorcha de Hécate-Selene-Ártemis γεννᾷς γὰρ σὺ πάντα ἐπὶ χθονὸς, ... ἀστροδία καὶ οὐρανία, δᾳδοῦχε pues tú creas todo en la tierra, tú que caminas por el aire, celestial, portadora de antorcha P IV 2559 δεῦρ', Ἑκάτή, γιγάεσσα, ... δᾳδοῦχε aquí, Hécate, gigantesca, portadora de antorcha P IV 2718