ιστίο

Greek Monolingual

το (ΑΜ ἱστίον)
(υποκορ. του ιστός) το πανί που δένεται κατάλληλα στο κατάρτι πλοίου ώστε να δέχεται τον άνεμο και να τον μετατρέπει σε κινητήρια δύναμη του σκάφους, πανί του καραβιού, άρμενο
αρχ.
ύφασμα, κάλυμμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἱστός + υποκορ. κατάλ. -ίον (πρβλ. θηκίον, τεκνίον). Βλ. κ. ιστός.
ΣΥΝΘ. ιστιοδρομώ, ιστιορράφος
αρχ.
ιστιοκώπη, ιστιόκωπος, ιστιοπετής, ιστιοποιούμαι
μσν.- νεοελλ.
ιστιοφόρος
νεοελλ.
ιστιοδέτης, ιστιοδρομία, ιστιοθέτηση, ιστιοθετώ, ιστιοθήκη, ιστιοκεραία, ιστιοκύτταρο, ιστιόπανο, ιστιοπλοΐα, ιστιοπλόος, ιστιοπλοώ, ιστιοποιείο, ιστιοποιία, ιστιοποιός, ιστιόρραμμα, ιστιορραφίδα, ιστιορραφώ, ιστιόστιγμα, ιστιοτευθίς, ιστιούχος, ιστιοφορία].