λαλάζω
From LSJ
μηδέν' ὀλβίζειν, πρὶν ἂν τέρμα τοῦ βίου περάσῃ μηδὲν ἀλγεινὸν παθών → Count no man blessed 'til he's passed the endpoint of his life without grievous suffering. (Sophocles, King Oedipus 1529f.)
English (LSJ)
= λαλαγέω, ὥστε κῦμα λ. Anacr.90; but λαλάξαι· τὴν γλῶσσαν ἐξελεῖν, Hsch.
German (Pape)
[Seite 9] wie λαλαγέω, schwatzen, plaudern, Hesych.; von den plätschernden od. rauschenden Wellen des Meeres, Anacr. bei Ath. X, 447 a.
Russian (Dvoretsky)
λᾰλάζω: Anacr. = λαλαγέω.
Greek (Liddell-Scott)
λᾰλάζω: λαλαγέω, θορυβῶ, ἠχῶ, ὥστε κῦμα λ. Ἀνακρ. 90· - λαλάξαντες· «βοήσαντες» Ἡσύχ.
Greek Monolingual
λαλάζω (Α) (ποιητ. τ.) λαλώ
1. θορυβώ, ηχώ, αντηχώ («μηδ' ὥστε κῡμα πόντιον λάλαζε», Ανακρ.)
2. (κατά τον Ησύχ.) «λαλάξαι
τὴν γλῶσσαν ἐξελεῖν».
