μειδιαστικός

English (LSJ)

μειδιαστική, μειδιαστικόν, conducive to smiling: μειδιαστικόν, τό, hilarity, ib.27.

German (Pape)

[Seite 115] zum Lächeln geneigt, Schol. Ar. Plut. 27.

Greek Monolingual

-ή, -ό (Α μειδιαστικός, -ή, -όν) μειδιώ
1. αυτός που έχει σχέση με το μειδίαμα ή έχει κλίση προς το μειδίαμα
2. συνεκδ. αυτός που είναι συνήθως γελαστός, πρόσχαρος.