ούδας

Greek Monolingual

οὖδας και οὔαδας, το (Α)
(ποιητ. τ.)
1. η επιφάνεια της γης, το έδαφος («πρὸς οὖδας πεσεῖν», Ευρ.)
2. το δάπεδο, το πάτωμα δωματίου ή σπιτιού
3. παροιμ. «ἐπ' οὔδεϊ φῶτα καθίζω τινά» — καταβάλλω κάποιον, βάζω κάποιον να καθίσει στο πάτωμα, αφού τον γδύσω από τα υπάρχοντά του (Ύμν. Ερμ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η λ. εμφανίζει την ένσιγμη κατάλ. -ας, η οποία απαντά σε αρχαϊκού τ. ονόματα (πρβλ. όπεας). Η εναλλαγή ένσιγμων και έρρινων καταλ. σε διάφορους τ. τών ΙΕ γλωσσών θα επέτρεπε τη σύνδεσή της με το αρμεν. getin «έδαφος» (< weden-o) και το χεττιτ. utne «γη» (< udn-). Ωστόσο, πρόβλημα γεννά η αρκτική δίφθογγος οὐ- της λ., η οποία δεν φαίνεται πιθανό να προέρχεται από θ. ὀ-Fοδ- ή ὀ-Fεδ-].