πολυτρόφος
τὸ δ' ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίον ὁ ἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν → but a pleasant and happy life comes not from external things, but, on the contrary, man draws on his own character as a source from which to add the element of pleasure and joy to the things which surround him
English (LSJ)
1 ον, Act., supplying food, Δάματερ πολυτρόφος Call. Cer. 2; [γαῖα] Mém. Miss. Arch. Perse 20.90 (Susa, Hymn to Apollo).
2 nutritious, τυρός Dsc. 2.71, cf. Anon. Lond. 31.9 (Comp.), Xenocr. ap. Orib. 2.58.19, Gal. 6.261.
Greek Monolingual
-ον, Α
(με ενεργ. σημ.)
1. αυτός που παρέχει άφθονη τροφή
2. πολύ θρεπτικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + -τρόφος (< τρέφω), πρβλ. παντο-τρόφος. Η παροξυτονία προσδίδει στον τ. ενεργ. σημ.].
