ρίπτω

Greek Monolingual

ΜΑ
βλ. ρίχνω.

Mantoulidis Etymological

Ἀπό ρίζα ριπ-. Θέμα ριπ + πρόσφυμα τ + ω → ρίπτω.
Παράγωγα: ριπή, ρίπημα, ριπίς -ίδος, ριπίζω (=φυσῶ, ἀνε-μίζω), ρίπισις, ρίπισμα, ριπιστήρ, ριπιστήριον, ριπιστός, ριπίδιον (ὑποκορ.), ριπτάζω (θαμιστικό), (=ρίχνω ἐδῶ κι ἐκεῖ), ριπτέω ριπτῶ, ριπτός, Εὔριπος, ρίψ -ριπός (=ψάθα), ρῖψις, ρίψασπις (=αὐτός πού ρίχνει τήν ἀσπίδα του στή μάχη, δειλός), ριψοκίνδυνος, ριψοκινδυνῶ, ρίψοπλος, ρῖμμα (=τίναγμα), καί τό νεοελλ. ἀπορρίμματα.