στελεός
γραμματική ἐστιν ἐμπειρία τῶν παρὰ ποιηταῖς τε καὶ συγγραφεῦσιν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ λεγομένων → grammar is a practical knowledge of the usage of poets and writers of prose
English (LSJ)
ὁ, = στελεά 1, of an axe, EM339.57, 725.49; nom. pl. στελεοί IG22.1673.29,30;= σκυταλίδες 1.3, J.AJ3.6.6; acc. pl. written στελειούς IG22.1673.55: gender uncertain in acc. sg. στελεόν (perhaps= rolling-pin) Anaxipp.6.3, cf. Antiph.121 (Rh.Mus.81.381), and in gen. sg. στελεοῦ Ph.Bel.67.13, AP6.297 (Phan.): dat. sg. στελεῷ Alciphr.3.55 codd. (στελέχῳ cj. Mein.); στελεοῖς ἐχρῶντο (to punish adulterers) μὴ παρουσῶν τούτων (sc. τῶν ῥαφανίδων) App.Prov. 5.43 (cf. στελεά II): also nom. στειλειός, Aesop. 122, gen. στειλειοῦ (gender uncertain) Nic.Th.387 (v.l. στειλειῆς): also στειλεός, οἱ σ. τῶν σκαφίων Hp.Fract.8, cf. Mul.1.90 (with vv.ll. in both places, as also in the citations by Paul.Aeg.6.99, 115, 118):—hence Dim. στειλειάριον, Eust.1531.38.
German (Pape)
[Seite 933] ὁ, att. = στελεόν, verwandt mit στέλεχος, B. A. 64, bei Ath. IV 169 b, aus Anaxipp., wird es unter Kochgeräthen aufgeführt, vielleicht Quirl oder Kelle.
Greek Monolingual
ο, ΝΜΑ
βλ. στειλεός.
