ἀπολισθαίνω

German (Pape)

[Seite 312] att. ἀπολισθάνω (s. ὀλισθάνω), abgleiten, ὅπως ἀπολισθάνοι καὶ μὴ ἔχοι ἀντιλαβὴν ἡ χεὶρ ἐπιβαλλομένη Thuc. 7, 65; οὐκ ἂν ἀπολίσθοι τρέχοντος, hinabfallen, Ar. Lys. 678; ἐκ τέγεος ἄελπτον ἀπωλίσθησε πέσημα Ep. ad. 463 (IX, 158); τῆς μνήμης, dem Gedächtniß entschlüpfen, Alciphr. 3, 11; εἴς τι, in etwas verfallen, Luc. enc. Dem. 12.

French (Bailly abrégé)

f. ἀπολισθήσω, ao.2 ἀπώλισθον, pf. inus.
glisser hors de, échapper : τινός se dérober à une liaison avec qqn ; τοῦ ρ PLUT litt. faire un faux pas en prononçant le ρ, mal prononcer le ρ.
Étymologie: ἀπό, ὀλισθαίνω.

Spanish (DGE)

resbalar, deslizarse del agua de mar sobre aceite, Arist.Pr.961^a27, (τὸ σπέρμα) ἂν μὲν οὖν λεῖα τὰ χείλη ᾖ ... ἀπολισθαίνει Arist.HA 583^a16, c. gen. τὸ πνεῦμα τῆς λειότητος ἀπολισθαῖνον el viento al resbalar sobre la superficie alisada (engrasada), Arist. en Plu.2.914f, c. dat. (ναῦς) τοῖς ὕδασι Gr.Nyss.Hom.in Cant.341.10 (var.).

Russian (Dvoretsky)

ἀπολισθαίνω: атт. ἀπολισθάνω
1 выскальзывать, скользить (ἀ. καὶ οὐκ ἔχειν ἀντιλαβήν Thuc.);
2 соскальзывать, выскальзывать, сваливаться, Arph., Arst.;
3 ускользать, отделываться (τινός Plut.);
4 впадать, вовлекаться (εἰς τὰς τέρψεις Luc.);
5 быть косноязычным (τὸ Λ τοῖς ἀπολισθαίνουσι τοῦ Ρ ὑπόκειται Plut.).