ἀποφυάς

English (LSJ)

ἀποφυάδος, ἡ,
A = ἀπόφυσις, appendage, τῶν ἐντέρων, of the caeca of birds and fishes, Arist.HA507b33, 509a17.
2 outgrowth, Theophrastus HP7.2.5.
3 branch of a blood-vessel, Hp.Oss.11, Arist.PA667b17.
4 one of the spines on the tail of the martichoras, Id.HA501a31.

Spanish (DGE)

-άδος, ἡ
1 ramificación de una vena o arteria, Hp.Oss.11, Arist.PA 667^b15.
2 apéndice del intestino de aves y peces, Arist.HA 507^b33, 509^a17.
3 brote de una espina en un tallo, Arist.HA 501^a31, de una rama, Thphr.HP 7.2.5.

German (Pape)

[Seite 335] άδος, ἡ, Ausschuß, Nebenschoß, Arist. H. A. 2, 1 Theophr.

Russian (Dvoretsky)

ἀποφυάς: άδος ἡ анат. ответвление, отросток, придаток (τῆς ἀορτῆς, τῶν ἐντέρων Arst.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀποφυάς: -άδος, ἡ, ἀπόφυσις, τῶν ἐντέρων Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 2.17,15 καὶ 16, Θεοφρ. Ἱστ. Φ. 7.2, 5. 2) κλάδος φλεβός, Ἱππ. 277. 21, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 5,1. 3) ἄκανθα ἐκ τῶν φυομένων ἐπὶ τῆς κέρκου τοῦ ὑπὸ τοῦ Κτησίου ἀναφερομένου ἀνθρωποφάγου θηρίου μαρτιχόρου, ὁ αὐτ. Ἱστ. Ζ. 2.1, 53, πρβλ. Κτησ. Ἰνδ. 5.

Greek Monolingual

ἀποφυάς, η (Α) φύω
1. απόφυση
2. διακλάδωση φλέβας ή άρτηρίας
3. αγκάθι της ουράς του μυθικού θηρίου μαρτιχόρα.