Ἀράβιος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
Middle Liddell
French (Bailly abrégé)
α, ον :
1 c. Ἀραβικός;
2 Arabe, habitant de l'Arabie.
Étymologie: Ἄραψ.
Spanish (DGE)
-α, -ον
• Alolema(s): jón. fem. Ἀραβίη Hdt.2.11; poét. Ἀρραβίη Nonn.D.20.237
• Prosodia: [ᾰρᾰ-]
arábigo, árabe, de Arabia
1 adj. ἔθνη Str.16.4.2, ζῶα Ael.NA 10.13, κάμηλοι Arist.HA 498b9, γυνή Apollod.2.1.5, φύλλον Philostr.VS 574, φόρτος Str.17.1.45, ref. al incienso φλόξ Nonn.l.c., prov. ref. a personas que no cesan de hablar ἄγγελος Men.Fr.30, σύμβουλος Men.Fr.757, αὐλητής St.Byz.s.u. Ἀραβία, Sud., κιθαρῳδός Canthar.1
•geog. κόλπος el golfo Arábigo Hdt.2.11, 4.39, Arr.An.7.20.8, D.S.1.33, Ptol.Geog.4.5.7, 6.7.1, ὄρος cadena montañosa al este del Nilo, Hdt.2.8, en plu., Str.16.2.16, χώρη Arabia Hdt.l.c., cf. 2.19.
2 subst. (οἱ) Ἀράβιοι = los árabes Hdt.1.131, X.Cyr.1.1.4
•en sg. el rey de los árabes, Hdt.3.7, Philostr.VS 626. < Ἀράβιος Ἄραβις > Ἀράβιος, -ου, ὁ
Arabio
1 epigramático del s. IV d.C., Arab., I.
2 Ἀράβιος ποταμός = río de Gedrosia, de identificación dudosa, Arr.An.6.21.3, v. Ἄραβις y Ἄρβις.
Russian (Dvoretsky)
Ἀράβιος:
I Arst., Her. = Ἀραβικός.
II ὁ аравитянин, араб Her., Xen.
