ἡδυφαής

English (LSJ)

Dor. ἁδυφαής, ές, sweet-shining, ἤλεκτρος D.P.317; πλινθίς AP6.295 (Phan.).

German (Pape)

[Seite 1154] ές, lieblich glänzend; ἤλεκτρος, D. Per. 317; ἥλιος, Ignat. (XV, 29); πλινθίς, Phani. 3 (VI, 295).

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
qui brille d'un doux éclat, dont la lumière est agréable.
Étymologie: ἡδύς, φάος.

Russian (Dvoretsky)

ἡδῠφαής: дор. ἁδυφαής 2
1 мягко сияющий, бросающий приятный свет (ἥλιος Anth.);
2 с приятный блеском (πλινθίς Anth.).

Greek (Liddell-Scott)

ἡδυφαής: -ές, ὁ ἔχων λάμψιν γλυκεῖαν, ἡδεῖαν καὶ καλὴν ἔχων τὴν λαμπηδόνα, ἤλεκτρος Διον. Π. 317, πλινθὶς Ἀνθ. Π. 6. 295, κτλ.

Greek Monolingual

ἡδυφαής, δωρ. τ. ἁδυφαής, -ές (Α)
αυτός που έχει γλυκιά λάμψη («ἡδυφαὴς ἤλεκτρος», Διον. Περ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ηδυ- + -φαής (< φάος), πρβλ. ηλιοφαής, παμφαής].

Greek Monotonic

ἡδυφαής: -ές (φάος), αυτός που φέρει γλυκιά λάμψη, που έχει γλυκό φως, σε Ανθ.

Middle Liddell

ἡδυ-φαής, ές φάος
sweet-shining, Anth.