ὀλβιοεργός

English (LSJ)

ὀλβιοεργόν, making happy, epithet of Dionysus, AP9.525.16.

German (Pape)

[Seite 318] glücklich machend, Apollo, Hymn. (IX, 525, 16).

French (Bailly abrégé)

ός, όν :
qui rend heureux.
Étymologie: ὄλβιος, ἔργον.

Russian (Dvoretsky)

ὀλβιοεργός: делающий счастливым (Ἀπόλλων Anth.).

Greek (Liddell-Scott)

ὀλβιοεργός: -όν, ὁ καθιστῶν τινα ὄλβιον, ὀλβιοεργὸς Ἀπόλλων Ἀνθ. Π. 9. 525.

Greek Monolingual

ὀλβιοεργός, -όν (Α)
(ως προσωνυμία του Διονύσου) αυτός που καθιστά κάποιον ευτυχισμένο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄλβιος «ευτυχισμένος» + -εργός (< ἔργον), πρβλ. καλοεργός].

Greek Monotonic

ὀλβιοεργός: -όν (*ἔργω), αυτός που κάνει κάποιον ευτυχισμένο, σε Ανθ.

Middle Liddell

ὀλβιο-εργός, όν [*ἔργω
making happy, Anth.