ὀξυγώνιος

English (LSJ)

ὀξυγώνιον, acute-angled, Arist.Top.107a17, Cael.307a2, Euc.1Def.21, Onos.10.16: neut. as substantive, acute-angled body, Epicur.Ep.2p.50U. (pl.).

German (Pape)

[Seite 352] spitzwinkelig; μάχαιρα ὀξεῖα, Arist. topic., 15, öfter; τρίγωνον, Euclid.

Russian (Dvoretsky)

ὀξῠγώνιος: остроугольный (μάχαιρα Arst.).

Greek (Liddell-Scott)

ὀξῠγώνιος: -ον, ὁ ἔχων ὀξεῖαν γωνίαν, Ἀριστ. Τοπ. 1. 15, 13, π. Οὐρ. 3. 8, 6, Εὐκλ.

Greek Monolingual

-α, -ο (Α ὀξυγώνιος, -ον)
αυτός που έχει οξεία γωνία
νεοελλ.
το ουδ. ως ουσ. το οξυγώνιο
μαθημ. τρίγωνο με όλες τις γωνίες του οξείες
αρχ.
το ουδ. ως ουσ. σώμα με οξείες γωνίες.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ- + γωνία (πρβλ. αμβλυγώνιος].