defloresco
Οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → Silere non est turpe, sed frustra loqui → nicht Schweigen schändet, sondern Schwätzen auf gut Glück
Latin > English
defloresco deflorescere, deflorui, - V INTRANS :: drop/shed blossoms/petals (before bearing fruit); fade, wither, decay, decline
Latin > English (Lewis & Short)
dē-flōresco: rui, 3,
I v. n., to drop its blossoms; to fade, wither.
I Lit.: omne frumentum ... deflorescit, Col. 2, 11 fin.; so in praes., id. 2, 10, 19; Plin. 18, 29, 69, § 286: cum (faba) defloruit, exiguas (aquas) desiderat, id. 18, 12, 30, § 120; so in the perf., Catull. 62, 43.—
II Trop., to fade, decay, decline: cum corporibus vigere et deflorescere animos, Liv. 29, 4; cf.: cum senecta res quoque defloruere, id. 38, 53 fin.: non talis, qualem tu eum jam deflorescentem cognovisti, Cic. Brut. 92: deliciae mature et celeriter deflorescunt, id. Cael. 19.
Latin > German (Georges)
dē-flōrēsco, flōruī, ere = ἀπανθέω, abblühen, ausblühen, verblühen, I) eig. (Ggstz. florere coepisse od. incipere), deflorescens vitis, Plin.: cum papaver deflorescit, Plin.: cum spica deflorescere coepit, Plin.: idem (flos) cum tenui carptus defloruit ungui, Catull.: qui (venti) multum ad deflorescendum et ad bonitatem vini conferunt, Col.: defl. bene, melius, optime, Plin.: vitis uno die deflorescens, Plin.: deflorescunt omnia septenis diebus, non celerius, Plin. – II) übtr., verblühen, verbleichen, verwelken (Ggstz. florere, vigere), a) v. lebl. Subjj.: cum corporibus vigere et deflorescere animos, Liv.: philosophia iam defloruerat, Lact.: cum senecta res (Taten = Tatenruhm) quoque defloruere, Liv.: formae dignitas aut morbo deflorescit aut vetustate exstinguitur, Cornif. rhet.: amores et hae deliciae quae vocantur (diese sogenannten Galanterien) mature et celeriter deflorescunt, Cic. – b) v. Pers.: non talis, qualem tu eum iam deflorescentem cognovisti, schon im Verblühen = als seine Glanzperiode schon vorüber war, Cic. Brut. 317.
