occupatus

Latin > English (Lewis & Short)

occŭpātus: a, um, Part. and P. a., from occupo.
occŭpātus: ūs, m. occupo,
I an employment, occupation (post-class.), Claud. Mamert. ap. Sid. Ep. 4, 2.—Plur.: post magni Alexandri occupatus, Schol. Juv. 6, 83.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) occŭpātus,¹⁰ a, um, part.-adj. de occupo, occupé, qui a de l’occupation : Cic. Tusc. 1, 5 ; v. occupo, āre § 2 || -tior Cæl. d. Cic. Fam. 8, 4, 3 ; Cic. Att. 10, 6, 1 ; -tissimus Cic. Att. 12, 38, 1.
(2) occŭpātŭs, ūs, m., occupation, affaire : Schol. Juv. 6, 33.

Latin > German (Georges)

(1) occupātus¹, a, um, PAdi. (occupo), I) in Beschlag genommen = verheiratet, Plur. subst., occupatae (Ggstz. vacuae), Ps. Quint. decl. 376. – II) durch Geschäfte (durch andere Dinge) in Anspruch genommen, beschäftigt (Ggstz. otiosus u. nachaugust. vacuus), homo occupatus, Sen.: homines occupati, Plaut.: homo vehementer occupatus, Cic.: occupata est, sie hat zu tun, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 252): quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes, Cic.: suspenso animo et occupato, in der Zerstreuung und mit anderen Dingen beschäftigt, Cic.: occupata mea tempora, Cic.: aures occupatae, Phaedr.: festinabam eramque occupatior, Cic.: quod comitiorum dies occupatiorem me habebant, Cael. in Cic. ep.: non dubito, quin occupatissimus fueris (viele Abhaltungen gehabt hast), Cic. – m. Genet., occupatus animi, Cl. Mam. de stat. anim. praef. p. 697 Migne. – m. in u. Abl., minime male cogitantes, qui in eo studio occupati sunt, Cato: occupati in munitione castrorum, Caes.: occupatus in apparatu nuptiarum, Iustin.: certum aliquid, in quo animum debeat habēre occupatum, dem er seine ganze Aufmerksamkeit widmen muß, Cic.: in metendo occupati, Caes.: non in apparando bello, sed in sufficiendo collega occupatus, Cic.: qui in eo erat occupatus, ut bellum quam diutissime duceret, Nep. – m. circa u. Akk., Semiramis circa cultum capitis sui occupata, Val. Max.: circa consularia occupatus comitia, Sen. – m. inter u. Akk., inter pectinem speculumque occupati, Sen. de brev. vit. 12, 3. – m. Infin., quamquam negotiumst, si quid vis, non sum occupatus umquam amico operam dare, hab ich einem Fr. zu dienen immer Zeit, Plaut. merc. 288.
(2) occupātus², ūs, m. (occupo) = occupatio, Sidon. epist. 4, 2, 3: Plur., post magni Alexandri occupatus, Schol. Iuven. 6, 83.

Latin > Chinese

occupatus, a, um. part. p. c. s. :: 有事。冗忙者