δακρυχαρής
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
English (LSJ)
δακρυχαρές, delighting in tears, πλούτων IG14.769 (Naples); Λάθας κευθμών Mon.Ant.11.477 (Cret.); κνίσματα prob.l.inAP5.165 (Mel.).
Spanish (DGE)
(δακρῠχᾰρής) -ές
1 que se complace en el llanto, Ἀΐδας GVI 1154.11 (Samos II/I a.C.), Λάθας ... κευθμών ICr.2.23.22c.10 (Polirrenia I a.C.), Πλούτων INap.95.5 (I/II d.C.).
2 que produce un llanto alegre en las peleas amorosas κνίσματα AP 5.166 (Mel.).
German (Pape)
[Seite 520] ές, sich an Thränen freuend, Πλούτων Anth. (App. 98); κνίσματα Mel. 103 (V, 166).
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
qui se complaît dans les larmes.
Étymologie: δάκρυ, χαίρω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δακρυχαρής -ές [δάκρυ, χαίρω] zich verheugend over tranen.
Russian (Dvoretsky)
δακρυχᾰρής: радующийся слезам (κνίσματα Anth.).
Greek Monolingual
δακρυχαρής (-οῦς), -ές (Α)
αυτός που βρίσκει ευχαρίστηση στα δάκρυα («δακρυχαρής Πλούτων»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < δάκρυ + -χαρής < εχάρην, αόρ. του χαίρω (πρβλ. αιμοχαρής)].
Greek Monotonic
δακρυχᾰρής: -ές (χαίρω), αυτός που κλαίει με δάκρυα χαράς, σε Ανθ.
Greek (Liddell-Scott)
δακρυχᾰρής: -ές, ὁ εὐχαρίστησιν εὐρίσκων εἰς δάκρυα, Ἀνθ. Π. παραρτ. 98.
Middle Liddell
χαίρω
delighting in tears, Anth.
