καπράω
Οὐκ ἔστιν αἰσχρὸν ἀγνοοῦντα μανθάνειν → Non est inhonestum ea, quae nescis, discere → nicht schändlich ist's, dass einer lernt, was er nicht weiß
English (LSJ)
of sows, want the boar, Arist.HA572b24: metaph., to be lecherous, καπρῶσα γραῦς Ar.Pl.1024, cf. Men.917.
German (Pape)
[Seite 1324] (κάπρος), von wilden Schweinen, ranzen, läufisch sein, ἔχειν πρὸς τὴν ὀχείαν ὁρμητικῶς, Arist. H. A. 6, 18; VLL. Übertr. von geilen Weibern, Ar. καπρῶσα γραῦς, Plut. 1024 Eccl. 927; Menand. bei Artemid. 1, 12.
French (Bailly abrégé)
καπρῶ :
être en rut.
Étymologie: κάπρος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
καπράω [κάπρος] geil zijn:. γραὸς καπρώσης τἀφόδια κατεσθίειν de inkomsten van een geil oud wijf verbrassen Aristoph. Pl. 1024.
Russian (Dvoretsky)
καπράω:
1 (о свиньях), находиться в периоде полового возбуждения Arst.;
2 перен. распутничать Arph.
Greek Monotonic
καπράω: (κάπρος), μεταφ., είμαι αισχρός, ακόλαστος ή λάγνος, σε Αριστοφ.
Greek (Liddell-Scott)
καπράω: ἐπὶ θηλειῶν ὑῶν, ὅταν ὀργῶσι πρὸς ὀχείαν καὶ ζητῶσι τὸν κάπρον, Λατ. subare, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 18, 17· ─ μεταφ., εἶμαι αἰσχρὸς, ἀκόλαστος, λάγνος, καπρῶσα γραῦς Ἀριστοφ. Πλ. 1024, πρβλ. Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 320· ─ ὡσαύτως, καπρίζω, καπρώζω.
