ῥώθων
νῆα μὲν οἵ γε μέλαιναν ἐπ' ἠπείροιο ἔρυσσαν ὑψοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ὑπὸ δ' ἕρματα μακρὰ τάνυσσαν → they pushed the black ship up over the sand onto dry land and placed long beams under her
English (LSJ)
ωνος, ὁ, nose, Heraclid.Tar. ap. Gal.12.692, Hippiatr.21: mostly in plural, nostrils, Nic.Th.213, Al.117, D.H.Comp.14,22, Str.7.4.8, Poll.2.72, Horap.2.68:—ῥώθυνες· μυκτῆρες, Hsch. (Aeol. ?).
German (Pape)
[Seite 854] ωνος, ὁ, die Nase, gew. im plur., die Nasenlöcher; D. Hal. C. V. 14; Nic. Th. 213 Al. 117; Diosc.
French (Bailly abrégé)
ωνος (ὁ) :
narine ; d'ord. au pl. οἱ ῥώθωνες narines, nez.
Étymologie: DELG apparenté à ῥόθος.
Greek (Liddell-Scott)
ῥώθων: -ωνος, ὁ, μυκτήρ, Ἱππιατρ.· ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πληθ., οἱ μυκτῆρες, «ῥουθούνια», Νικ. Θ. 213, Ἀλεξιφ. 117, Στράβ. 312, Πολυδ. 2. 72, κτλ.
Greek Monotonic
ῥώθων: -ωνος, ὁ, μύτη· κυρίως, στον πληθ., τα ρουθούνια, σε Στράβ.
