ἐπιτίμιος: Difference between revisions
Θησεύς τινʹ ἡμάρτηκεν ἐς σʹ ἁμαρτίαν; (Euripides, Hippolytus 319) → Hath Theseus wronged thee in any wise?
(Bailly1_2) |
(14) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui sert à honorer : τἀπιτίμιά τινος SOPH honneurs qu’on rend à qqn;<br /><b>2</b> τὸ ἐπιτίμιον, τὰ ἐπιτίμια peine infligée par la loi <i>ou</i> par un tribunal ; châtiment, peine <i>en gén.</i><br /><b>3</b> τὸ ἐπιτίμιον valeur, prix.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[τιμή]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui sert à honorer : τἀπιτίμιά τινος SOPH honneurs qu’on rend à qqn;<br /><b>2</b> τὸ ἐπιτίμιον, τὰ ἐπιτίμια peine infligée par la loi <i>ou</i> par un tribunal ; châtiment, peine <i>en gén.</i><br /><b>3</b> τὸ ἐπιτίμιον valeur, prix.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[τιμή]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐπιτίμιος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[έντιμος]], [[αξιότιμος]], [[δίκαιος]] («[[ἐπιτίμιος]] [[πόλις]]», <b>επιγρ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που χρησιμεύει για να τιμηθεί [[κάποιος]]<br /><b>3.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>τὸ [[ἐπιτίμιον]]<br /><b>βλ.</b> [[επιτίμιο]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:12, 29 September 2017
English (LSJ)
α, ον,
A honourable, πόλις IG12(8).528 (Thasos).
German (Pape)
[Seite 994] was Einem zur Ehre geschieht, ἔστ' Ὀρέστου ταῦτα τἀπιτίμια Soph. El. 903; übh. το ἐπιτίμιον, die Strafe, Vergeltung, Lohn, τοὐπιτίμιον λαβεῖν Aesch. Spt. 1012; τῶνδε τἀπιτίμια Pers. 809; δεῖξον ἀνθρώποισι τἀπιτίμια τῆς δυσσεβείας οἷα δωροῦνται θεοί Soph. El. 1374; ἐπιτίμια δέδωκεν Eur. Hec. 1086; ἐπιτίμια διδοῦσιν ἐκείνοις Her. 4, 80; bes. im att. Recht, die von den Richtern festgesetzte Strafe, meist in Geld, τοῖς ἐπιτιμίοις ἔνοχοι τοῦ φόνου Antiph. IV α 4; τὰ ἐκ τῶν νόμων ἐπ. Lycurg. 4; ἔπεστι ταῖς ἐπαγγελίαις Is. 3, 47; ἔσται πρὸς τούτοις Dem. 24, 116; Sp., wie Plut. ἐπιτιμίοις μεγάλοις ἐξελθεῖν τοὺς λαχόντας ἀναγκάσαντες Coriol. 13; vgl. Meier u. Schömann att. Proc. p. 739.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui sert à honorer : τἀπιτίμιά τινος SOPH honneurs qu’on rend à qqn;
2 τὸ ἐπιτίμιον, τὰ ἐπιτίμια peine infligée par la loi ou par un tribunal ; châtiment, peine en gén.
3 τὸ ἐπιτίμιον valeur, prix.
Étymologie: ἐπί, τιμή.
Greek Monolingual
ἐπιτίμιος, -ον (Α)
1. έντιμος, αξιότιμος, δίκαιος («ἐπιτίμιος πόλις», επιγρ.)
2. αυτός που χρησιμεύει για να τιμηθεί κάποιος
3. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἐπιτίμιον
βλ. επιτίμιο.
