εὔδοξος: Difference between revisions
οὖς ἀκούει καὶ ὀφθαλμὸς ὁρᾷ κυρίου ἔργα καὶ ἀμφότερα → the hearing ear and the seeing eye; the Lord has made both of them
(SL_1) |
(15) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=[[εὔδοξος]], -ον</b> (-ος, -ῳ, -ον; -ων, -οις: -οις, -α.) <br /> <b>1</b> [[glorious]] of [[people]], things. εὔδοξον Ἱπποδάμειαν (O. 1.70) κόλποις παρ' εὐδόξοις Πίσας (Bergk: εὐδόξοιο codd.) (O. 14.23) εὔδοξον ἅρματι νίκαν (P. 6.17) εὐδόξῳ Μίδᾳ (P. 12.5) [[εὔδοξος]] ἀείδεται Σωγένης pr. (N. 7.8) εἴ [[τις]] εὐδόξων ἐς [[ἀνδρῶν]] ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.34) εὐτυχήσαις ἢ σὺν εὐδόξοις ἀέθλοις ἢ σθένει πλούτου (I. 3.1) Κλεάνδρῳ [[τις]] ἁλικίᾳ τε [[λύτρον]] εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων ἀνεγειρέτω κῶμον (I. 8.1) καὶ τέκ' εὔδοξο[ν (supp. Bury) Δ. 2. 3. καὶ τὸν Ἰάσονος εὔδοξον πλόον (byz.: ἔνδοξον cod. unus; om. [[alter]]) fr. 172. 6. εὔδ]οξα Μοίσαις[ (supp. Snell) fr. 215b. 8. | |sltr=[[εὔδοξος]], -ον</b> (-ος, -ῳ, -ον; -ων, -οις: -οις, -α.) <br /> <b>1</b> [[glorious]] of [[people]], things. εὔδοξον Ἱπποδάμειαν (O. 1.70) κόλποις παρ' εὐδόξοις Πίσας (Bergk: εὐδόξοιο codd.) (O. 14.23) εὔδοξον ἅρματι νίκαν (P. 6.17) εὐδόξῳ Μίδᾳ (P. 12.5) [[εὔδοξος]] ἀείδεται Σωγένης pr. (N. 7.8) εἴ [[τις]] εὐδόξων ἐς [[ἀνδρῶν]] ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.34) εὐτυχήσαις ἢ σὺν εὐδόξοις ἀέθλοις ἢ σθένει πλούτου (I. 3.1) Κλεάνδρῳ [[τις]] ἁλικίᾳ τε [[λύτρον]] εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων ἀνεγειρέτω κῶμον (I. 8.1) καὶ τέκ' εὔδοξο[ν (supp. Bury) Δ. 2. 3. καὶ τὸν Ἰάσονος εὔδοξον πλόον (byz.: ἔνδοξον cod. unus; om. [[alter]]) fr. 172. 6. εὔδ]οξα Μοίσαις[ (supp. Snell) fr. 215b. 8. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[εὔδοξος]], -ον (ΑΜ)<br />αυτός που έχει καλή [[φήμη]], ο [[ένδοξος]], ο τιμημένος (α. «[[νέες]] εὐδοξόταται» — πρώτης τάξεως πλοία, <b>Ηρόδ.</b><br />β. «ἐλευθέραν καὶ εὐδοξοτάτην πόλιν», <b>Θουκ.</b>)<br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>εὐδόξως</i> (Α)<br /><b>1.</b> ένδοξα, [[λαμπρά]]<br /><b>2.</b> με τιμητική [[διάκριση]] («εὐδόξως στεφανῶσαί τινα», Μαν.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>δοξος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[δόξα]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>έν</i>-<i>δοξος</i>, [[παρά]]-<i>δοξος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:14, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, (δόξα)
A of good repute, honoured, Thgn.195, Pi.P.12.5, Th.1.84 (Sup.), etc.; Νίκη Simon.145, cf. Pi.P.6.17; εὔ. παρά τισι Pl.Lg.773a; νέες εὐδοξόταται 'crack' ships, Hdt.7.99. Adv. -ξως remarkably, 'famously', Pl.Hp.Ma.287e; with distinction, στεφανῶσαί τινα Man.1.102.
German (Pape)
[Seite 1063] in gutem Rufe stehend, berühmt, geehrt, Pind. oft von Menschen, auch νίκα, ἄεθλα, P. 6, 17 I. 3, 1; φρήν, Aesch. Ch. 301; γῆρας, φάμα, Eur. Med. 592 Hipp. 772; νέας εὐδοξοτάτας συναπάσης τῆς στρατιᾶς παρείχετο Her. 7, 99; πόλις, Thuc. 1, 84, Folgde; οἱ παρὰ τοῖς ἔμφροσι εὔδ. γάμοι Plat. Legg. VI, 773 a; καὶ τίμιος Xen. Mem. 4, 2, 28. – Adv., Plat. Hipp. mai. 287 e.
Greek (Liddell-Scott)
εὔδοξος: -ον, (δόξα) ἔχων καλὴν ὑπόληψιν, ἔντιμος, περίφημος, ἔνδοξος, Θεόγν. 195, Σιμων. 147, Πινδ. ΙΙ. 12. 10, Θουκ. 1. 84, κτλ.· εὔδ. παρά τισι Πλάτ. Νόμ. 773Α· νέες εὐδοξόταται, πλοῖα ἔχοντα τὴν ἀρίστην ὑπόληψιν, τὰ πρῶτα ἢ «πρώτης τάξεως», Ἡρόδ. 7. 99.- Ἐπίρρ. -ξως, Πλάτ. Ἱππ. Μείζων 287Ε.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui jouit d’un bonne réputation, renommé, célèbre, glorieux ; νέας εὐδοξοτάτας HDT navires réputés excellents;
Cp. εὐδοξότερος, Sp. εὐδοξότατος.
Étymologie: εὖ, δόξα.
English (Slater)
εὔδοξος, -ον (-ος, -ῳ, -ον; -ων, -οις: -οις, -α.)
1 glorious of people, things. εὔδοξον Ἱπποδάμειαν (O. 1.70) κόλποις παρ' εὐδόξοις Πίσας (Bergk: εὐδόξοιο codd.) (O. 14.23) εὔδοξον ἅρματι νίκαν (P. 6.17) εὐδόξῳ Μίδᾳ (P. 12.5) εὔδοξος ἀείδεται Σωγένης pr. (N. 7.8) εἴ τις εὐδόξων ἐς ἀνδρῶν ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.34) εὐτυχήσαις ἢ σὺν εὐδόξοις ἀέθλοις ἢ σθένει πλούτου (I. 3.1) Κλεάνδρῳ τις ἁλικίᾳ τε λύτρον εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων ἀνεγειρέτω κῶμον (I. 8.1) καὶ τέκ' εὔδοξο[ν (supp. Bury) Δ. 2. 3. καὶ τὸν Ἰάσονος εὔδοξον πλόον (byz.: ἔνδοξον cod. unus; om. alter) fr. 172. 6. εὔδ]οξα Μοίσαις[ (supp. Snell) fr. 215b. 8.
Greek Monolingual
εὔδοξος, -ον (ΑΜ)
αυτός που έχει καλή φήμη, ο ένδοξος, ο τιμημένος (α. «νέες εὐδοξόταται» — πρώτης τάξεως πλοία, Ηρόδ.
β. «ἐλευθέραν καὶ εὐδοξοτάτην πόλιν», Θουκ.)
επίρρ...
εὐδόξως (Α)
1. ένδοξα, λαμπρά
2. με τιμητική διάκριση («εὐδόξως στεφανῶσαί τινα», Μαν.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -δοξος (< δόξα), πρβλ. έν-δοξος, παρά-δοξος].
