μονόκωλος: Difference between revisions
πωγωνοτροφία φιλόσοφoν οὐ ποιεῖ → a long beard does not make the philosopher
(Bailly1_3) |
(25) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui n’a qu’un membre <i>en parl. d’une période</i>;<br /><b>2</b> qui n’a qu’un étage.<br />'''Étymologie:''' [[μόνος]], [[κῶλον]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui n’a qu’un membre <i>en parl. d’une période</i>;<br /><b>2</b> qui n’a qu’un étage.<br />'''Étymologie:''' [[μόνος]], [[κῶλον]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[μονόκωλος]], ιων. τ. μουνόκωλος, -ον (Α)<br /><b>1.</b> (για χορευτή) αυτός που χορεύει με το ένα [[πόδι]]<br /><b>2.</b> (για [[φυτό]]) αυτός που αποτελείται από έναν βλαστό<br /><b>3.</b> (για [[οικοδόμημα]]) αυτό που αποτελείται από έναν όροφο<br /><b>4.</b> (για περίοδο) αυτός που αποτελείται από ένα μόνο κώλο<br /><b>5.</b> (για λόγο) [[μονότονος]], [[χωρίς]] [[ποικιλία]]<br /><b>6.</b> (για [[έθνος]]) αυτό που αποτελείται από ένα μόνο [[είδος]]<br /><b>7.</b> <b>το αρσ. ως ουσ.</b> <i>ὁ [[μονόκωλος]]<br />[[επίδεσμος]] προορισμένος για ένα [[σκέλος]]. <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>μονοκώλως</i> (Α)<br />μονότονα.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μον</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>κωλος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[κῶλον]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:39, 29 September 2017
English (LSJ)
Ion.μουνό-, ον,
A with but one leg, of a fabulous race of men, Plin.HN7.23, Gell. 9.4. 2 with one stem, ἄπιος Thphr.CP2.15.5; φύλλον Id.HP9.18.8 (dub.). 3 of one story, οἰκήματα Hdt.1.179. 4 Subst., a bandage, for one limb, Sor.Fasc.57. 5 of periods, consisting of one clause, Arist.Rh.1409b17; also λόγος μ. Plu.2.7b, D.H.Dem.42; ὑπόθεσις Id.Th.6. 6 generally, of one kind, one-sided, ἔχει τὴν φύσιν μ., of nations, Arist.Pol.1327b35.
German (Pape)
[Seite 203] eingliederig, Pflanzen von einem Schuß, Theophr.; übertr. von der Rede, περίοδος, ein aus einem Gliede bestehender Satz, Rhett.; λόγος, Plut. de educ. lib. 9. Auch = von einer Art, einseitig, φύσις, Arist. pol. 7, 7. – Bei Her. 1, 179 ist μουνόκωλον οἴκημα ein aus einer Abtheilung od. einem Stockwerke bestehendes Gebäude.
Greek (Liddell-Scott)
μονόκωλος: Ἰων. μουν-, ον, ἐπὶ ὀρχηστῶν, ὁ ἱστάμενος ἐπὶ τοῦ ἑτέρου τῶν ποδῶν, Γέλλ. 9. 4, 9, Πλίν. 7. 2, 23. 2) ὁ ἐξ ἑνὸς κώλου, μέλους ἀποτελούμενος, μὴ ἔχων πολλὰ μέλη, ἄπιος Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 15, 5. 3) ἐπὶ οἰκοδομήματος, τὸ ἔχον ἓν μόνον πάτωμα, Ἡρόδ. 1. 179· πρβλ. κῶλον ΙΙ 1. 4) ἐπὶ περιόδων συνισταμένων ἐξ ἑνὸς μόνον κώλου, Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 5, Πλούτ. 2. 7C. 5) καθόλου, ὁ ενὸς εἴδους ὤν, μονομερής, ἔχει τὴν φύσιν μ., ἐπὶ ἐθνῶν, Ἀριστ. Πολιτικ. 7. 7, 4. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «μυρμήκων ὁδοί· αἱ μονόκωλοι τρίβοι». ― Ἐπίρρ. μονοκώλως, κατὰ τρόπον μονόκωλον, Ἐπιφάν. τ. 1, σ. 481D.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui n’a qu’un membre en parl. d’une période;
2 qui n’a qu’un étage.
Étymologie: μόνος, κῶλον.
Greek Monolingual
μονόκωλος, ιων. τ. μουνόκωλος, -ον (Α)
1. (για χορευτή) αυτός που χορεύει με το ένα πόδι
2. (για φυτό) αυτός που αποτελείται από έναν βλαστό
3. (για οικοδόμημα) αυτό που αποτελείται από έναν όροφο
4. (για περίοδο) αυτός που αποτελείται από ένα μόνο κώλο
5. (για λόγο) μονότονος, χωρίς ποικιλία
6. (για έθνος) αυτό που αποτελείται από ένα μόνο είδος
7. το αρσ. ως ουσ. ὁ μονόκωλος
επίδεσμος προορισμένος για ένα σκέλος.
επίρρ...
μονοκώλως (Α)
μονότονα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)- + -κωλος (< κῶλον)].
