πρόσκλησις

English (LSJ)

εως, ἡ, (προσκαλέω)

   A judicial summons, Ar.V.1041 (pl.), Pl.Lg.846c (pl.), 855d (pl.), D.43.16: generally, ἡ τοῦ δίσκου π. summons to quoit-throwing, LXX 2 Ma.4.14.    II invocation, f.l. for -κλισις in Iamb.Myst.1.12.

German (Pape)

[Seite 769] ἡ, 1) das Hinzurufen. – 2) bei den Attikern bes. die Vorforderung, Vorladung vor Gericht, die Anklage; Ar. Vesp. 1041; Plat. Legg. VIII, 846 b IX, 855 d.

Greek (Liddell-Scott)

πρόσκλησις: ἡ, (προσκαλέω) «κλῆσις ἐπὶ δίκην» καὶ «ἡ εἰς δικαστήριον κλῆσις» (Φώτ.), Ἀριστοφ. Σφ. 1041, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 846Β, 855D, Δημ. 1054, 21 κἑξ.· ἴδε προσκαλέω ΙΙ. 2.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
citation en justice.
Étymologie: προσκαλέω.

Spanish

invocación

English (Thayer)

(πρόσκλισις) προσκλισεως, ἡ, an inclination or proclivity of mind, a jollying the party of one (Polybius (Diodorus)); partiality: κατά πρόσκλισιν, led by partiality (Vulg. in (aliam on) alteram partem declinando), R G T WH Tr text); κατά προσκλισεις, Clement of Rome, 1 Corinthians 21,7 [ET]; δίχα προσκλισεως ἀνθρωπίνης, ibid. 50,2 [ET], cf. 47,3 f [ET]. (Cf. πρόσκλησις.)

Greek Monotonic

πρόσκλησις: ἡ (προσκαλέω), κλήτευση σε δίκη ή παραπομπή, σε Αριστοφ., Δημ.