ἀποβολιμαῖος: Difference between revisions
Ποιητὴς, ὁπόταν ἐν τῷ τρίποδι τῆς Μούσης καθίζηται, τότε οὐκ ἔμφρων ἐστίν → Whenever a poet is seated on the Muses' tripod, he is not in his senses
(5) |
(3) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=ἀπολιμαῑος, -ον (Α)<br /><b>1.</b> <b>φρ.</b> «ἀποβολιμαῑος τῶν ὅπλων» — αυτός που πετάει τα όπλα του<br /><b>2.</b> ο [[ανάξιος]] λόγου, αυτός που [[είναι]] για [[πέταμα]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>απο</i>- <span style="color: red;">+</span> [[βόλιμος]] <span style="color: red;"><</span> [[βόλος]] ή [[βολή]] <span style="color: red;"><</span> [[βάλλω]]]. | |mltxt=ἀπολιμαῑος, -ον (Α)<br /><b>1.</b> <b>φρ.</b> «ἀποβολιμαῑος τῶν ὅπλων» — αυτός που πετάει τα όπλα του<br /><b>2.</b> ο [[ανάξιος]] λόγου, αυτός που [[είναι]] για [[πέταμα]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>απο</i>- <span style="color: red;">+</span> [[βόλιμος]] <span style="color: red;"><</span> [[βόλος]] ή [[βολή]] <span style="color: red;"><</span> [[βάλλω]]]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀποβολιμαῖος:''' -ον ([[ἀποβάλλω]]), [[κατάλληλος]] να απορρίψει, να πετάξει [[κάτι]], με γεν., σε Αριστοφ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 21:36, 30 December 2018
English (LSJ)
ον,
A apt to throw away, c.gen., τῶν ὅπλων Ar.Pax678. 2 Pass., usually thrown away, worthless, Gloss.
German (Pape)
[Seite 297] 1) der wegzuwerfen pflegt, ὅπλων Ar. Equ. 661. – 2) was gewöhnl. weggeworfen wird.
Greek (Liddell-Scott)
ἀποβολιμαῖος: -ον, = ἀποβολεύς, ὁ ἀποβάλλων, ῥίπτων τι, μετὰ γεν., τῶν ὅπλων Ἀριστοφ. Εἰρ. 678. 2) παθ., συνήθως ὁ ἀπορριπτόμενος, ὁ ἄνευ ἀξίας, Γλωσσ.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
sujet à jeter, gén..
Étymologie: ἀποβάλλω.
Spanish (DGE)
-ον
1 el que tira, abandona τῶν ὅπλων Ar.Pax 678.
2 de un hijo repudiado, PMasp.353A.8, 97ue.D49, cj. por ἀποβόλημα Origenes Cat.1Ep.Cor.1.29.
3 inútil, carente de valor, Gloss.2.235.
Greek Monolingual
ἀπολιμαῑος, -ον (Α)
1. φρ. «ἀποβολιμαῑος τῶν ὅπλων» — αυτός που πετάει τα όπλα του
2. ο ανάξιος λόγου, αυτός που είναι για πέταμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < απο- + βόλιμος < βόλος ή βολή < βάλλω].
Greek Monotonic
ἀποβολιμαῖος: -ον (ἀποβάλλω), κατάλληλος να απορρίψει, να πετάξει κάτι, με γεν., σε Αριστοφ.
