ἀθήρ: Difference between revisions
ἀμήχανον τέχνημα καὶ δυσέκδυτον → unmanageable garment which he could not strip off
(2) |
(1) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἀθήρ:''' -[[έρος]], ὁ,<br /><b class="num">I. 1.</b> [[αθέρας]], [[στάχυ]] σιταριού, σε Ησίοδ.<br /><b class="num">2.</b> [[φλούδα]] σιταριού, [[άχυρο]], σε Λουκ.<br /><b class="num">II.</b> [[αιχμή]] όπλου, σε Αισχύλ. κ.λπ. | |lsmtext='''ἀθήρ:''' -[[έρος]], ὁ,<br /><b class="num">I. 1.</b> [[αθέρας]], [[στάχυ]] σιταριού, σε Ησίοδ.<br /><b class="num">2.</b> [[φλούδα]] σιταριού, [[άχυρο]], σε Λουκ.<br /><b class="num">II.</b> [[αιχμή]] όπλου, σε Αισχύλ. κ.λπ. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀθήρ:''' έρος (ᾰ) ὁ<br /><b class="num">1)</b> ость (колоса) Hes., Arst.;<br /><b class="num">2)</b> мякина, полова ([[καλάμη]] καὶ ἀθέρες Luc.);<br /><b class="num">3)</b> острие, наконечник (оружия) Aesch., Plut. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:04, 31 December 2018
English (LSJ)
έρος, ὁ,
A awn, πυραμίνους ἀ. Hes.Fr.117; εἴσδυσις οὐδ' ἀθέρι prob. l. in Lyr.Adesp.2 B, cf. X. Oec.18.1, Arist.HA595b27:—in pl., chaff, Luc.Anach.31; χωρὶς δείσης καὶ ἀθέρος POxy.988 (iii A.D.). II barb of a weapon, A.Fr.154, Hp.Epid.5.49, Plu.Cat.Mi.70. III spine or prickle of a fish, prob. in Ath.7.303d.
German (Pape)
[Seite 46] έρος, ὁ, die Hachel an der Aehre (Schol. ad Luc. Anach. 25 τὰ τοῦ ἀστάχυος κέντρα), die Aehre selbst, Hes. frg. 2, 2; Nic. Th. 802; bei Aesch. frg. 138 Lanzenspitze; bei Plut. Cat. min. 70 die Schneide des Dolches. Uebertr. οὐ γὰρ καλάμη καὶ ἀθέρες ὑμεῖς ἐστε Luc. Anach. 31, Spreu.
Greek (Liddell-Scott)
ἀθήρ: έρος, ὁ ἀθέρας, ἤτοι ἡ ἀκὶς τοῦ στάχυος τοῦ σίτου ἢ αὐτὸς ὁ στάχυς, Λατ. spica, Ἡσ. Ἀποσπ. 2. 2. Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 8. 8, 1., λέπυρον, ἄχυρον, Λουκ. Ἀναχ. 31. ΙΙ. αἰχμὴ ὅπλου, Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 153. Ἱππ. 496. 54., 1153Η, Πλουτ. Κάτ. Νεώτ. 70· (περὶ τῆς ῥίζης ἴδε ἐν λέξ. ἄνθος).
French (Bailly abrégé)
έρος (ὁ) :
barbe d’épi ; p. anal. pointe de lance, de javelot, d’épée.
Étymologie: cf. ἄνθος.
Spanish (DGE)
-έρος, ὁ
• Prosodia: [ᾰ-]
I 1arista del trigo, la cebada, etc. πυραμίνων ἀ. Hes.Fr.62, cf. X.Oec.18.1, Arist.HA 595b27, Thphr.CP 4.7.4, Nic.Th.803, AP 11.91 (Lucill.), Ael.NA 8.9, Sch.Theoc.1.52a, Gloss.2.25.
2 cascabillo Hp.Morb.3.17, SB 16172.10 (III d.C.), plu., Luc.Anach.31.
II fig.
1 lengüeta, punta de flecha o espada, A.Fr.154, Hp.Epid.5.49, Philonid.12, Plu.Cat.Mi.70.
2 lengua de fuego πυρὸς δ' ἀθήρ E.Fr.665a.
3 aleta de pescado, Ath.303d.
4 aguja εἴσδυσις οὐδ' ἀθέρι SHell.253.1.
• Etimología: Parece indudable la relación de ἀ., ἀθερίνη, ἀθερώδης, etc. c. el grupo que presenta ἀνθ- como ἀνθέριξ, ἀνθέρικος, etc. La alternancia ἀθ-/ἀνθ- es oscura: postular *andher/n̥dher es posible, así como suponer influencia analógica de ἄνθος. Quizá se trate de palabras de sustrato pregriego.
Greek Monotonic
ἀθήρ: -έρος, ὁ,
I. 1. αθέρας, στάχυ σιταριού, σε Ησίοδ.
2. φλούδα σιταριού, άχυρο, σε Λουκ.
II. αιχμή όπλου, σε Αισχύλ. κ.λπ.
Russian (Dvoretsky)
ἀθήρ: έρος (ᾰ) ὁ
1) ость (колоса) Hes., Arst.;
2) мякина, полова (καλάμη καὶ ἀθέρες Luc.);
3) острие, наконечник (оружия) Aesch., Plut.
