ἀπηχής

English (LSJ)

ές, (ἦχος)

   A discordant, v.l. in Pl.Phdr.257b (Hermias), cf. Aristid.Or.40(5).8, Luc.Vit.Auct.10; out of tune with one's surroundings, Alciphr.3.70.

German (Pape)

[Seite 290] ές, mißtönend, Luc. V. auct. 10; widerlich, unangenehm, ἄνθρωπος Alciphr.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπηχής: -ές, (ἦχος) κακόηχος, δυσάρεστος, Ἀριστείδ. 1. 506, Λουκ. Βίων Πρᾶσις 10: -ἐριστικός, Ἀλκίφρ. 3. 74.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
discordant.
Étymologie: ἀπό, ἦχος.

Spanish (DGE)

-ές
1 discordante, disonante εἴ τι ... ἀπηχὲς εἴπομεν Pl.Phdr.257b, μηδὲν ἀπηχὲς ... λέγειν Aristid.Or.29.8, φθέγμα Luc.Vit.Auct.10, de una frase, M.Ant.1.10
•fig. absurdo, no razonable τῶν Ἰουδαίων θαῦμα Cyr.Al.M.73.656C.
2 fig. molesto, desagradable ἀπειλαί Thdt.M.81.1645D.
3 fig. que está fuera de lugar de un parásito, Alciphr.3.34.4.

Greek Monolingual

ἀπηχής, -ές (Α)
1. κακόηχος, παράφωνος
2. εριστικός.

Greek Monotonic

ἀπηχής: -ές (ἦχος), κακόηχος, δύσηχος, μη αρμονικός, σε Λουκ.

Russian (Dvoretsky)

ἀπηχής: нестройный, неблагозвучный (φθέγμα Luc.).

Middle Liddell

ἦχος
discordant, ill-sounding, Luc.