Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

calumniator: Difference between revisions

From LSJ

Quibus enim nihil est in ipsis opis ad bene beateque vivendum → Every age is burdensome to those who have no means of living well and happily

Cicero, de Senectute
m (Text replacement - "(|thumb)\n(\|link=)" to "$1$2")
m (Woodhouse1 replacement)
Line 1: Line 1:
{{Woodhouse1
{{Woodhouse1
|Text=[[File:woodhouse_110.jpg|thumb|link={{filepath:woodhouse_110.jpg}}]]'''subs.'''
|Text=[[File:woodhouse_110.jpg|thumb|link={{filepath:woodhouse_110.jpg}}]]
===substantive===


Ar. and P. [[συκοφάντης]], ὁ.
[[Aristophanes|Ar.]] and [[prose|P.]] [[συκοφάντης]], ὁ.
}}
}}
{{Lewis
{{Lewis

Revision as of 09:22, 20 May 2020

English > Greek (Woodhouse)

woodhouse 110.jpg

substantive

Ar. and P. συκοφάντης, ὁ.

Latin > English (Lewis & Short)

călumnĭātor: (kălumnĭātor; v. the foreg.), ōris, m. calumnior; mostly t. t.,
I a contriver of tricks or artifices, a pettifogger, a perverter of law, a chicaner (sometimes, perhaps, branded on the forehead with the letter K = calumniator; cf. Voss, Arist. 1, 17; Ernest. Clav. Cic. Ind. Leg. s. v. Remmia): si calvitur et moretur et frustratur. Inde et calumniatores appellati sunt, quia per fraudem et frustrationem alios vexarent litibus, Dig. 50, 16, 223: scriptum sequi calumniatoris esse: boni judicis, voluntatem scriptoris auctoritatemque defendere, Cic. Caecil. 23, 65: calumniatores apponere, id. Verr. 2, 1, 10, § 27: calumniatorem quaerere, id. ib. 2, 2, 8, § 22; 2, 2, 10, § 26: egens, id. Clu. 59, 163; id. Quint. 28, 87; Phaedr. 1, 17, 2; Mart. 11, 66, 1; Dig. 3, 2, 4, § 4; Suet. Rhet. 4.—
II Trop.: calumniator sui, one who is too anxious in regard to his work, over-scrupulous, Plin. 34, 8, 19, § 92; cf. calumnia, III. B., and calumnior, II. B. >

Latin > French (Gaffiot 2016)

calumnĭātŏr,¹³ ōris, m. (calumnior), chicaneur, celui qui fait un emploi abusif de la loi : dicemus calumniatoris esse officium verba et litteras sequi, neglegere voluntatem Her. 2, 14, nous dirons que c’est le fait d’un chicaneur que de s’attacher à la lettre et au texte, et de laisser de côté les intentions, cf. Cic. Cæc. 65 || faux accusateur : calumniatores ex sinu suo apposuit Cic. Verr. 2, 1, 27, il aposta de faux accusateurs tirés de son entourage intime || calumniator sui Plin. 34, 92, qui se cherche chicane à soi-même, critique trop sévère de soi-même. orth. kal-, v. Cic. Amer. 57.

Latin > German (Georges)

calumniātor, ōris, m. (calumnior), der Ränkeschmied, Rechtsverdreher, Schikaneur, trügerische Ankläger, aliquis c. atque improbus, Cic.: delator et c., Mart.: Epidius c., Suet.: calumniatorem apponere, Cic.: scriptum sequi calumniatoris esse; boni iudicis, voluntatem scriptoris auctoritatemque defendere, Cic.: litem sibi inferri aegerrime calumniator patitur, Sen. – Plur., Augustin. ep. 17, 4. – calumniator sui, der Künstler, der übertriebene Kritik gegen sich selbst übt, Plin. 34, 92.

Latin > English

calumniator calumniatoris N M :: false accuser; pettifogger, chicaner; perverter of law; carping critic