ἰδεῖν

English (LSJ)

Ep. ἰδέειν, Dor. ἰδέμεν, aor. 2 inf. of ὁράω, A v. εἴδω.

German (Pape)

[Seite 1235] inf. zu εἶδον, aor. von ὁράω.

Greek (Liddell-Scott)

ἰδεῖν: ἀπαρ. τοῦ ἀορ. β΄ εἶδον˙ Ἐπικ. ἰδέειν Ὅμ.˙ Δωρ. ἰδέμεν Πίνδ.

French (Bailly abrégé)

inf. ao.2 de εἶδον, v. *εἴδω.

Greek Monolingual

ἰδεῖν, τὸ (Μ)
1. βλέμμα, ματιά
2. όψη, εμφάνιση.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένο απρμφ. αορ. β' του ρ. ορώ με σημ. την αφηρημένη έννοια (πρβλ. το είναι «ύπαρξη»)].

Greek Monotonic

ἰδεῖν: απαρ. αορ. βʹ του εἶδον· Επικ. ἰδέειν· Δωρ. ἰδέμεν.

Russian (Dvoretsky)

ἰδεῖν: эп. ἰδέειν inf. aor. 2 к εἶδον (см. *εἴδω).

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: behold, recognise (Il.).
Other forms: Aor. ind. εἶδον (ἴδον),
Compounds: Often with prefix, ἀπ-, εἰσ-, κατ-, συν- etc.
Derivatives: ἰδέα, ἰδανός, s. v.; also ἰδανικὸς κόσμος world of ideas (Ti. Locr. 97d). Note ἰλλός = ὀφθαλμός (H., e. g. s. ἔπιλλος) not with v. Blumenthal Hesychst. 36 for IE *u̯id-lo-, s.v. but from ἔπιλλος παράστραβος, ἰλλώπτειν στραβίζειν a. o. frely created, cf. on ἰλλός.
Origin: IE [Indo-European] [1125] *ueid- see, know
Etymology: Old thematic root-aorist, formally identical with Arm. egit and Skt. ávidat he found, IE *é-u̯id-e-t. Cf. also Lat. videō. The perfect was οἶδα I know, s. v.; as present Greek had ὁράω (s.v.). - S. also ἰνδάλλομαι, εἴδομαι, εἶδος.

Frisk Etymology German

ἰδεῖν: {ideĩn}
Forms: Aor., Ind. εἶδον (ἴδον),
Grammar: v.
Meaning: erblicken, erkennen (seit Il.).
Composita : oft mit Präfix, ἀπ-, εἰσ-, κατ-, συν- usw.,
Derivative: Davon ἰδέα, ἰδανός, s. bes.; außerdem ἰδανικὸς κόσμος Ideenwelt (Ti. Lokr. 97d, mit Beziehung auf ἰδέα). Dagegen steht ἰλλός = ὀφθαλμός (H., z. B. s. ἔπιλλος) nicht mit v. Blumenthal Hesychst. 36 für idg. *u̯id-lo-, sondern ist aus ἔπιλλος· παράστραβος, ἰλλώπτειν· στραβίζειν u. a. frei erfunden, vgl. zu ἰλλός.
Etymology : Alter thematischer Wurzelaorist, mit arm. egit und aind. ávidat er fand formal identisch, idg. *é-u̯id-e-t. Zur Bedeutung vgl. u. a. das anders gebildete lat. videō. Daneben das Perfekt οἶδα weiß, s. d.; als Präsens fungiert ὁράω. — S. noch ἰνδάλλομαι, εἴδομαι, εἶδος.
Page 1,708-709