ψυχαπάτης: Difference between revisions
Ἤθους δὲ βάσανός ἐστιν ἀνθρώποις χρόνος → Est moris explorator humani dies → Des menschlichen Charakters Wetzstein ist die Zeit
m (Text replacement - "l’" to "l'") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1403.png Seite 1403]] ὁ, der Seelen täuscht, betrügt, aber auch der Seelen vergnügt, herzerfreuend; Mel. 18 (XII, 81); [[ὄνειρος]] 103 (V, 166); [[στέφανος]] 2 (XII, 256); [[οἶνος]] poet. bei Clem. Al. paedag. 2, 2,28. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1403.png Seite 1403]] ὁ, der Seelen täuscht, betrügt, aber auch der Seelen vergnügt, herzerfreuend; Mel. 18 (XII, 81); [[ὄνειρος]] 103 (V, 166); [[στέφανος]] 2 (XII, 256); [[οἶνος]] poet. bei Clem. Al. paedag. 2, 2,28. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ου;<br /><i>adj. m.</i><br /><b>1</b> qui trompe l'âme;<br /><b>2</b> qui séduit, captive <i>ou</i> réjouit l'âme.<br />'''Étymologie:''' [[ψυχή]], [[ἀπατάω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ψῡχᾰπάτης''': [ᾰ], -ου, ὁ, ὁ ἀπατῶν τὴν ψυχήν, [[οἶνος]] [[ψυχαπάτης]] Ἐρατοσθένης παρὰ Κλήμ. Ἀλέξ. 183· [[ὄνειρος]] Ἀνθ. Π. 5. 166· ἀλλὰ καὶ ἐπὶ καλλιτέρας σημασίας, ὁ εὐφραίνων τὴν ψυχήν, Ἀνθ. Π. 12. 256, κλπ. | |lstext='''ψῡχᾰπάτης''': [ᾰ], -ου, ὁ, ὁ ἀπατῶν τὴν ψυχήν, [[οἶνος]] [[ψυχαπάτης]] Ἐρατοσθένης παρὰ Κλήμ. Ἀλέξ. 183· [[ὄνειρος]] Ἀνθ. Π. 5. 166· ἀλλὰ καὶ ἐπὶ καλλιτέρας σημασίας, ὁ εὐφραίνων τὴν ψυχήν, Ἀνθ. Π. 12. 256, κλπ. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 11:25, 2 October 2022
English (LSJ)
[πᾰ], ου, ὁ, beguiling the soul, οἶνος Eratosth.36.5; ὄνειρος AP5.165 (Mel.); στέφανος AP12.256 (Id.), etc.; v. ψυχροπότης.
German (Pape)
[Seite 1403] ὁ, der Seelen täuscht, betrügt, aber auch der Seelen vergnügt, herzerfreuend; Mel. 18 (XII, 81); ὄνειρος 103 (V, 166); στέφανος 2 (XII, 256); οἶνος poet. bei Clem. Al. paedag. 2, 2,28.
French (Bailly abrégé)
ου;
adj. m.
1 qui trompe l'âme;
2 qui séduit, captive ou réjouit l'âme.
Étymologie: ψυχή, ἀπατάω.
Greek (Liddell-Scott)
ψῡχᾰπάτης: [ᾰ], -ου, ὁ, ὁ ἀπατῶν τὴν ψυχήν, οἶνος ψυχαπάτης Ἐρατοσθένης παρὰ Κλήμ. Ἀλέξ. 183· ὄνειρος Ἀνθ. Π. 5. 166· ἀλλὰ καὶ ἐπὶ καλλιτέρας σημασίας, ὁ εὐφραίνων τὴν ψυχήν, Ἀνθ. Π. 12. 256, κλπ.
Greek Monolingual
ὁ, Α
1. αυτός που εξαπατά την ψυχή
2. (με θετ. σημ.) αυτός που τέρπει την ψυχή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχή + -απάτης (< ἀπατῶ), πρβλ. ὀρκ-απάτης].
Greek Monotonic
ψῡχᾰπάτης: [ᾰ], -ου, ὁ, αυτός που εξαπατά την ψυχή, σε Ανθ.
Russian (Dvoretsky)
ψῡχᾰπάτης: ου adj. m
1) обманывающий душу, обманчивый (ὄνειρος Anth.);
2) пленяющий, завлекающий (Ἔρωτος στέφανος Anth.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
ψυχαπάτης -ου [ψυχή, ἀπατάω] als adj. de geest misleidend:. ὄνειρος droom die mijn geest misleidt AP 5.166.6.
Middle Liddell
ψῡχ-ᾰ˘πάτης, ου, ὁ,
beguiling the soul, Anth.
