πώ

French (Bailly abrégé)

adv. encl.
I. encore, de quelque manière :
1 après une négation avec laquelle πω se fond d'ordin. en un seul mot : οὔπω, μήπω, pas encore ; οὐδέπω, μηδέπω, m. sign. ; οὐπώποτε, μηπώποτε, encore jamais ; οὐδεπώποτε, μηδέπωποτε, m. sign. ; οὐδείς πω, οὐδεμία πω, οὐδέν πω, encore aucun, encore aucune, encore rien, ATT ; ἔγνω ὅτι οὐδέν πω ἐνδώσουσιν THC il comprit qu’ils ne céderaient encore rien ; οὔ τί πω (μή τί πω) encore pas du tout, IL ; οὔπω πρίν, οὔπω ὅφρα pas plus tôt que;
2 dans une prop. interrog. négative : πόλις ἀφισταμένη τίς πω ; THC quelle ville révoltée a jamais… ?;
II. n’importe comment, d'une façon quelconque, d'ord. dans des prop. nég. : οὔπω, μήπω, d'aucune façon, pas du tout.
Étymologie: *πός.

English (Autenrieth)

enclitic adv., always w. neg., οὔ πω, not yet, (n)ever, οὐ γάρ πω, μὴ δή πω, etc.; also like πώς, οὔ (μή) πω, ‘in no wise,’ ‘by no means.’

Greek Monolingual

Α
(δωρ. τ.) επίρρ.
1. από πού; («πῶ τις ὄνον ὠνασεῖται;» — από πού θα αγοράσει κανείς όνο;, Σωφρ.)
2. πού;
3. φρ. «πῶ μάλα;» ή «πώμαλα»
α) πού επιτέλους;, πού τελοσπάντων;
β) (χωρίς ερώτηση) καθόλου, με κανέναν τρόπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το επίρρ. πῶ έχει σχηματιστεί από το θ. των ερωτημ. επιρρ. και αντωνυμιών πο- (βλ. λ. πο-)].

Russian (Dvoretsky)

πώ: ион. κώ энкл. частица (преимущ. в составе слитных слов οὔπω, μήπω, οὐπώποτε и проч.)
1) (для усиления отрицания) (никогда) еще, никак, нисколько, вовсе: οὐδ᾽ ἄρα πώ τι ᾔδεε Hom. и он совсем еще не знал; οὐ γὰρ εἰσεῖδόν γέ πω Soph. ведь я (его) никогда еще не видел; Σάτραι οὐδενός κω ἀνθρώπων ὑπήκοοι ἐγένοντο Her. сатры не были еще подвластны кому бы то ни было;
2) (для усиления вопроса) каким-л. образом, как-л., когда-л.: ἢ ξυναλλάξας τί πω; Soph. встречался ты (с ним) когда-л.?; πόλις ἀφισταμένη τίς πω …; Thuc. какой же восстававший когда-л. город …?