πίτυρον

English (LSJ)

[ῐ], τό, A husks of corn, bran, in sg., Thphr.HP8.4.4, Dsc.2.85.2, Gal.6.481: mostly in plural, Hp.Acut.21, al., PCair.Zen.355.87 (iii B.C.), etc.: used in magical ceremonies, D.18.259, Theoc.2.33. 2 bran-like eruption on the skin, esp. the head, scurf, dandruff, Dsc.1.30. 3 bran-like sediment in urine, Hp.Nat.Hom.14.

German (Pape)

[Seite 622] τό, Kleie, Hülse des gemahlenen od. geschrotenen Getreidekorns, lat. furfur, gew. im, plur.; Hippocr.; Dem. 18, 259; Theophr., Diosc. – Bei Aerzten ein Ausschlag auf dem Kopfe. wie Kleie, der Kleiengrind, Diosc., Erklg von ἄχωρ, B. A. 424.

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
son, partie la plus grossière du blé moulu.
Étymologie: cf. πτίσσω.

Greek (Liddell-Scott)

πίτῡρον: τό, (πτίσσω) ὡς καὶ νῦν, ὁ φλοιὸς τοῦ σίτου, ἐν τῷ ἑνικ., Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 8. 4, 4, Διοσκ. 3. 107˙ ἐν τῷ πληθ., Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξ. 387, κ. ἀλλ.˙ ἐν χρήσει εἰς μαγικὰς τελετάς, Δημ. 313. 18, Θεόκρ. 2. 33. 2) νόσος τις τῆς ἐπιδερμίδος, μάλιστα τῆς κεφαλῆς, κοινῶς «πιτυρίδα», Λατ. furfures, porrigo, Διοσκ. 2. 114˙ πρβλ. πιτυρίασμα, πιτύρισμα. 3) καθίζημα τῶν οὔρων ὅμοιον πρὸς πίτυρα, Ἱππ. 231. 2˙ οὕτω, ὑποστάσιες πιτυρώδεις ὁ αὐτ. 46. 41, πρβλ. 213C.

Spanish

cáscaras del trigo, salvado

Greek Monotonic

πίτῡρον: τό (πτίσσω), φλοιός σιταριού, πίτουρο, κυρίως στον πληθ., σε Δημ., Θεόκρ.

Middle Liddell

πίτῡρον, ου, τό, πτίσσω
the husks of corn, bran, mostly in plural, Dem., Theocr.

Mantoulidis Etymological

(=πίτουρο, σκουπίδι). Ἀπό τό πτίσσω (=ξεφλουδίζω), ἀπό ὅπου καί τά παράγωγα πτίσις (=ξεφλούδισμα), πτισμός, πτιστέον, πτιστικός.