πίτυρον: Difference between revisions
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
(CSV import) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=πίτῡρον, ου, τό, [[πτίσσω]]<br />the husks of [[corn]], [[bran]], [[mostly]] in plural, Dem., Theocr. | |mdlsjtxt=πίτῡρον, ου, τό, [[πτίσσω]]<br />the husks of [[corn]], [[bran]], [[mostly]] in plural, Dem., Theocr. | ||
}} | |||
{{mantoulidis | |||
|mantxt=(=πίτουρο, σκουπίδι). Ἀπό τό [[πτίσσω]] (=ξεφλουδίζω), ἀπό ὅπου καί τά παράγωγα [[πτίσις]] (=ξεφλούδισμα), [[πτισμός]], [[πτιστέον]], [[πτιστικός]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 15:30, 14 October 2022
English (LSJ)
[ῐ], τό, A husks of corn, bran, in sg., Thphr.HP8.4.4, Dsc.2.85.2, Gal.6.481: mostly in plural, Hp.Acut.21, al., PCair.Zen.355.87 (iii B.C.), etc.: used in magical ceremonies, D.18.259, Theoc.2.33. 2 bran-like eruption on the skin, esp. the head, scurf, dandruff, Dsc.1.30. 3 bran-like sediment in urine, Hp.Nat.Hom.14.
German (Pape)
[Seite 622] τό, Kleie, Hülse des gemahlenen od. geschrotenen Getreidekorns, lat. furfur, gew. im, plur.; Hippocr.; Dem. 18, 259; Theophr., Diosc. – Bei Aerzten ein Ausschlag auf dem Kopfe. wie Kleie, der Kleiengrind, Diosc., Erklg von ἄχωρ, B. A. 424.
French (Bailly abrégé)
ου (τό) :
son, partie la plus grossière du blé moulu.
Étymologie: cf. πτίσσω.
Greek (Liddell-Scott)
πίτῡρον: τό, (πτίσσω) ὡς καὶ νῦν, ὁ φλοιὸς τοῦ σίτου, ἐν τῷ ἑνικ., Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 8. 4, 4, Διοσκ. 3. 107˙ ἐν τῷ πληθ., Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξ. 387, κ. ἀλλ.˙ ἐν χρήσει εἰς μαγικὰς τελετάς, Δημ. 313. 18, Θεόκρ. 2. 33. 2) νόσος τις τῆς ἐπιδερμίδος, μάλιστα τῆς κεφαλῆς, κοινῶς «πιτυρίδα», Λατ. furfures, porrigo, Διοσκ. 2. 114˙ πρβλ. πιτυρίασμα, πιτύρισμα. 3) καθίζημα τῶν οὔρων ὅμοιον πρὸς πίτυρα, Ἱππ. 231. 2˙ οὕτω, ὑποστάσιες πιτυρώδεις ὁ αὐτ. 46. 41, πρβλ. 213C.
Spanish
Greek Monotonic
πίτῡρον: τό (πτίσσω), φλοιός σιταριού, πίτουρο, κυρίως στον πληθ., σε Δημ., Θεόκρ.
Middle Liddell
πίτῡρον, ου, τό, πτίσσω
the husks of corn, bran, mostly in plural, Dem., Theocr.
Mantoulidis Etymological
(=πίτουρο, σκουπίδι). Ἀπό τό πτίσσω (=ξεφλουδίζω), ἀπό ὅπου καί τά παράγωγα πτίσις (=ξεφλούδισμα), πτισμός, πτιστέον, πτιστικός.
