Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

criminosus: Difference between revisions

From LSJ

Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιονὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking

Plutarch, Advice about Keeping Well, section 24
(2)
m (Text replacement - "(?s)({{Lewis.*?}}\n)({{.*}}\n)({{LaEn.*?}}$)" to "$3 $1$2")
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=criminosus criminosa -um, criminosior -or -us, criminosissimus -a -um ADJ :: accusatory/reproachful; slanderous/vituperative; shameful/dishonoring/criminal<br />criminosus criminosus criminosi N M :: guilty man
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>crīmĭnōsus</b>: a, um, adj. [[crimen]], I.,<br /><b>I</b> [[full]] of reproaches, [[reproachful]], accusalory, calumniating, [[slanderous]] ([[class]].): ne cum me [[nimium]] gratum [[illi]] esse dicant, id mihi criminosum esse possit, Cic. Planc. 2, 4; id. Verr. 2, 2, 67, § 162; cf.: in hunc, id. Sull. 13, 36: [[nomen]], id. Planc. 19, 46: orationes, Liv. 8, 12, 14: iambi, Hor. C. 1, 16, 2: criminosissimus [[liber]], Suet. Caes. 75; cf. Quint. 9, 2, 23: [[ille]] [[acerbus]], [[criminosus]], [[popularis]] [[homo]] ac [[turbulentus]], Cic. Clu. 34, 94.—Hence, subst.: crīmĭnōsus, i, m., a [[guilty]] [[man]], Cassiod. Var. 3, 57.— Comp., Auct. Her. 4, 40, 52.—Adv.: crī-mĭnōsē, [[reproach]] [[fully]], [[slanderously]], Cic. Rosc. Am. 20, 55; Sall. J. 64, 5; Liv. 38, 43, 7; 40, 9, 13; Tac. A. 16, 20.—Comp., Cic. Brut. 34, 131; Tac. H. 3, 38.—Sup., Suet. Tib. 53.
|lshtext=<b>crīmĭnōsus</b>: a, um, adj. [[crimen]], I.,<br /><b>I</b> [[full]] of reproaches, [[reproachful]], accusalory, calumniating, [[slanderous]] ([[class]].): ne cum me [[nimium]] gratum [[illi]] esse dicant, id mihi criminosum esse possit, Cic. Planc. 2, 4; id. Verr. 2, 2, 67, § 162; cf.: in hunc, id. Sull. 13, 36: [[nomen]], id. Planc. 19, 46: orationes, Liv. 8, 12, 14: iambi, Hor. C. 1, 16, 2: criminosissimus [[liber]], Suet. Caes. 75; cf. Quint. 9, 2, 23: [[ille]] [[acerbus]], [[criminosus]], [[popularis]] [[homo]] ac [[turbulentus]], Cic. Clu. 34, 94.—Hence, subst.: crīmĭnōsus, i, m., a [[guilty]] [[man]], Cassiod. Var. 3, 57.— Comp., Auct. Her. 4, 40, 52.—Adv.: crī-mĭnōsē, [[reproach]] [[fully]], [[slanderously]], Cic. Rosc. Am. 20, 55; Sall. J. 64, 5; Liv. 38, 43, 7; 40, 9, 13; Tac. A. 16, 20.—Comp., Cic. Brut. 34, 131; Tac. H. 3, 38.—Sup., Suet. Tib. 53.
Line 7: Line 10:
{{Georges
{{Georges
|georg=crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. ([[crimen]]), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, [[gehässig]], a) v. Pers.: Cn. [[Pomponius]] ([[orator]]) [[acer]], [[acerbus]], [[criminosus]], Cic.: [[ille]] [[autem]] [[acerbus]], [[criminosus]], [[popularis]] [[homo]] ac [[turbulentus]], Cic. – b) v. Lebl.: cr. [[nomen]], Cic.: iambi, Hor.: [[quo]] gravior [[aut]] [[acrior]] [[aut]] criminosior [[oratio]] sit, Cornif. rhet.: criminosissimus [[liber]], Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – [[oft]] alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. [[quod]] si est criminosum, necessitatis [[crimen]] est, [[non]] voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: [[ille]] [[hoc]] putabat Verri ([[für]] [[Verres]]) criminosum [[fore]], si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset [[idem]] sentire et [[secum]] facere Sullam, [[tamen]] [[mihi]] [[non]] videretur in [[hunc]] id criminosum [[esse]] debere, Cic. – II) [[passiv]] (vgl. Prob. App. 201, 1) = [[mit]] [[Verbrechen]] befleckt, [[verbrecherisch]], v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., [[consensio]] cr., Cypr. de hab. virg. 17: [[nihil]] [[enim]], [[quod]] [[salutis]] ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der [[Verbrecher]], Cassiod. var. 3, 57.
|georg=crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. ([[crimen]]), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, [[gehässig]], a) v. Pers.: Cn. [[Pomponius]] ([[orator]]) [[acer]], [[acerbus]], [[criminosus]], Cic.: [[ille]] [[autem]] [[acerbus]], [[criminosus]], [[popularis]] [[homo]] ac [[turbulentus]], Cic. – b) v. Lebl.: cr. [[nomen]], Cic.: iambi, Hor.: [[quo]] gravior [[aut]] [[acrior]] [[aut]] criminosior [[oratio]] sit, Cornif. rhet.: criminosissimus [[liber]], Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – [[oft]] alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. [[quod]] si est criminosum, necessitatis [[crimen]] est, [[non]] voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: [[ille]] [[hoc]] putabat Verri ([[für]] [[Verres]]) criminosum [[fore]], si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset [[idem]] sentire et [[secum]] facere Sullam, [[tamen]] [[mihi]] [[non]] videretur in [[hunc]] id criminosum [[esse]] debere, Cic. – II) [[passiv]] (vgl. Prob. App. 201, 1) = [[mit]] [[Verbrechen]] befleckt, [[verbrecherisch]], v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., [[consensio]] cr., Cypr. de hab. virg. 17: [[nihil]] [[enim]], [[quod]] [[salutis]] ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der [[Verbrecher]], Cassiod. var. 3, 57.
}}
{{LaEn
|lnetxt=criminosus criminosa -um, criminosior -or -us, criminosissimus -a -um ADJ :: accusatory/reproachful; slanderous/vituperative; shameful/dishonoring/criminal<br />criminosus criminosus criminosi N M :: guilty man
}}
}}

Revision as of 11:40, 19 October 2022

Latin > English

criminosus criminosa -um, criminosior -or -us, criminosissimus -a -um ADJ :: accusatory/reproachful; slanderous/vituperative; shameful/dishonoring/criminal
criminosus criminosus criminosi N M :: guilty man

Latin > English (Lewis & Short)

crīmĭnōsus: a, um, adj. crimen, I.,
I full of reproaches, reproachful, accusalory, calumniating, slanderous (class.): ne cum me nimium gratum illi esse dicant, id mihi criminosum esse possit, Cic. Planc. 2, 4; id. Verr. 2, 2, 67, § 162; cf.: in hunc, id. Sull. 13, 36: nomen, id. Planc. 19, 46: orationes, Liv. 8, 12, 14: iambi, Hor. C. 1, 16, 2: criminosissimus liber, Suet. Caes. 75; cf. Quint. 9, 2, 23: ille acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. Clu. 34, 94.—Hence, subst.: crīmĭnōsus, i, m., a guilty man, Cassiod. Var. 3, 57.— Comp., Auct. Her. 4, 40, 52.—Adv.: crī-mĭnōsē, reproach fully, slanderously, Cic. Rosc. Am. 20, 55; Sall. J. 64, 5; Liv. 38, 43, 7; 40, 9, 13; Tac. A. 16, 20.—Comp., Cic. Brut. 34, 131; Tac. H. 3, 38.—Sup., Suet. Tib. 53.

Latin > French (Gaffiot 2016)

crīmĭnōsus,¹² a, um (crimen),
1 d’accusateur, qui comporte des accusations, des imputations ; médisant, agressif : criminosior oratio Her. 4, 52, discours ayant plus de force accusatrice ; res alicui criminosa Cic. Verr. 2, 5, 46, fait donnant lieu à une accusation contre qqn ; criminosus homo Cic. Clu. 94, accusateur passionné, homme agressif ; criminosi iambi Hor. O. 1, 16, 2, ïambes satiriques ; criminosissimus liber Suet. Cæs. 75, 5, infâme libelle
2 digne de reproche, blâmable, criminel : Apul. Apol. 40 || crīmĭnōsus, ī, m., un criminel : Tert. Idol. 14 || un accusé : Hier. Ep. 147, 9.

Latin > German (Georges)

crīminōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (crimen), I) Anschuldigungen vorbringend od. enthaltend od. begründend, im üblen Sinne = anschwärzend, verunglimpfend, verleumderisch, gehässig, a) v. Pers.: Cn. Pomponius (orator) acer, acerbus, criminosus, Cic.: ille autem acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulentus, Cic. – b) v. Lebl.: cr. nomen, Cic.: iambi, Hor.: quo gravior aut acrior aut criminosior oratio sit, Cornif. rhet.: criminosissimus liber, Suet.: orationes in patres criminosae, Liv. – oft alqd criminosum est od. fit od. habetur, zB. quod si est criminosum, necessitatis crimen est, non voluntatis, Cic.: capram nominare criminosum et exitiale habebatur, Suet.: ille hoc putabat Verri (für Verres) criminosum fore, si statuae essent deiectae, Cic.: si respondisset idem sentire et secum facere Sullam, tamen mihi non videretur in hunc id criminosum esse debere, Cic. – II) passiv (vgl. Prob. App. 201, 1) = mit Verbrechen befleckt, verbrecherisch, v. Pers., Vulc. Gallic. Cass. 4, 5. Lampr. Commod. 3, 8. Tert. de idol. 14: v. Lebl., consensio cr., Cypr. de hab. virg. 17: nihil enim, quod salutis ferendae gratiā fit, criminosum est, Apul. apol. 40. – subst., crīminōsus, ī, m., der Verbrecher, Cassiod. var. 3, 57.