ὀρθόστατος: Difference between revisions
From LSJ
ἤκουσεν ἐν Ῥώμῃ καὶ ἀρσένων ἑταιρίαν εἶναι → he heard that there was also a fellowship of males in Rome (Severius, commentary on Romans 1:27)
(6_17) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (14 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=orthostatos | |Transliteration C=orthostatos | ||
|Beta Code=o)rqo/statos | |Beta Code=o)rqo/statos | ||
|Definition=ον, | |Definition=ον, [[upstanding]], [[upright]], κλίμακες E. ''Supp.'' 497 codd.; but v. [[ὀρθοστάτης]]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />[[qui se tient droit]], [[debout]].<br />'''Étymologie:''' [[ὀρθός]], [[ἵστημι]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὀρθόστᾰτος:''' [[прямо поставленный]], [[приставленный]] (к городской стене) (κλίμακες Eur.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὀρθόστᾰτος''': -ον, ὁ [[ὄρθιος]] ἱστάμενος, [[ὄρθιος]], κλίμακες Εὐρ. Ἱκέτ. 497. | |lstext='''ὀρθόστᾰτος''': -ον, ὁ [[ὄρθιος]] ἱστάμενος, [[ὄρθιος]], κλίμακες Εὐρ. Ἱκέτ. 497. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ὀρθόστατος]], -ον (Α)<br />αυτός που στέκεται όρθιος.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ορθ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>στατος</i> (<span style="color: red;"><</span> θ. <i>στα</i>- του [[ἵστημι]]), [[πρβλ]]. [[νεόστατος]]]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ὀρθόστᾰτος:''' -ον ([[στῆναι]]), αυτός που στέκεται [[ορθός]], όρθιος, σε Ευρ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=ὀρθό-στᾰτος, ον, [[στῆναι]]<br />upstanding, [[upright]], Eur. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 07:21, 27 May 2023
English (LSJ)
ον, upstanding, upright, κλίμακες E. Supp. 497 codd.; but v. ὀρθοστάτης.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui se tient droit, debout.
Étymologie: ὀρθός, ἵστημι.
Russian (Dvoretsky)
ὀρθόστᾰτος: прямо поставленный, приставленный (к городской стене) (κλίμακες Eur.).
Greek (Liddell-Scott)
ὀρθόστᾰτος: -ον, ὁ ὄρθιος ἱστάμενος, ὄρθιος, κλίμακες Εὐρ. Ἱκέτ. 497.
Greek Monolingual
ὀρθόστατος, -ον (Α)
αυτός που στέκεται όρθιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθ(ο)- + -στατος (< θ. στα- του ἵστημι), πρβλ. νεόστατος].
Greek Monotonic
ὀρθόστᾰτος: -ον (στῆναι), αυτός που στέκεται ορθός, όρθιος, σε Ευρ.
