Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

praesagio: Difference between revisions

From LSJ

Ζῆν οὐκ ἄξιος, ὅτῳ μηδὲ εἷς ἐστι χρηστὸς φίλοςLife is not worth living if you do not have at least one friend.

Democritus, DK 68b22
(D_7)
mNo edit summary
 
(3 intermediate revisions by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=praesagio praesagire, praesagivi, - V :: [[have presentiment]] (of); [[portend]]
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>prae-sāgĭo</b>: īvi, 4 (in the deponent form:<br /><b>I</b> [[animus]] [[plus]] praesagitur mali, presages, Plaut. Bacch. 4, 4, 28), v. a.<br /><b>I</b> Lit., to [[feel]] or [[perceive]] [[beforehand]], to [[have]] a [[presentiment]] of a [[thing]] ([[class]].): sagire, sentire [[acute]] est. Is [[igitur]], qui [[ante]] sagit [[quam]] oblata res est, dicitur praesagire, id est futura [[ante]] sentire, Cic. Div. 1, 31, 65; cf.: praesagire est praedivinare, praesipere: [[sagax]] [[enim]] est [[acutus]] et [[sollers]], Paul. ex Fest. p. 223 Müll.: praesagibat mihi [[animus]], [[frustra]] me [[ire]], Plaut. Aul. 2, 2, 1: hoc ipsum praesagiens [[animo]], Liv. 30, 20; Prop. 3, 11 (4, 10), 5: aliquid in futurum, Cels. 2, 2: equi praesagiunt pugnam, Plin. 8, 42, 64, § 157.—<br /><b>II</b> Transf., to [[forebode]], [[foreshow]], [[predict]], [[presage]] (syn.: [[vaticinor]], [[divino]]): [[exiguitas]] copiarum recessum praesagiebat, foretold to me, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 1: galli canendo Boeotiis praesagivere victoriam, Plin. 10, 21, 24, § 49: [[luna]] tempestatem praesagiet, Varr. ap. Plin. 18, 35, 79, § 348.
|lshtext=<b>prae-sāgĭo</b>: īvi, 4 (in the deponent form:<br /><b>I</b> [[animus]] [[plus]] praesagitur mali, presages, Plaut. Bacch. 4, 4, 28), v. a.<br /><b>I</b> Lit., to [[feel]] or [[perceive]] [[beforehand]], to [[have]] a [[presentiment]] of a [[thing]] ([[class]].): sagire, sentire [[acute]] est. Is [[igitur]], qui [[ante]] sagit [[quam]] oblata res est, dicitur praesagire, id est futura [[ante]] sentire, Cic. Div. 1, 31, 65; cf.: praesagire est praedivinare, praesipere: [[sagax]] [[enim]] est [[acutus]] et [[sollers]], Paul. ex Fest. p. 223 Müll.: praesagibat mihi [[animus]], [[frustra]] me [[ire]], Plaut. Aul. 2, 2, 1: hoc ipsum praesagiens [[animo]], Liv. 30, 20; Prop. 3, 11 (4, 10), 5: aliquid in futurum, Cels. 2, 2: equi praesagiunt pugnam, Plin. 8, 42, 64, § 157.—<br /><b>II</b> Transf., to [[forebode]], [[foreshow]], [[predict]], [[presage]] (syn.: [[vaticinor]], [[divino]]): [[exiguitas]] copiarum recessum praesagiebat, foretold to me, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 1: galli canendo Boeotiis praesagivere victoriam, Plin. 10, 21, 24, § 49: [[luna]] tempestatem praesagiet, Varr. ap. Plin. 18, 35, 79, § 348.
Line 4: Line 7:
{{Gaffiot
{{Gaffiot
|gf=<b>præsāgĭō</b>,¹² īvī ou ĭī, īre, tr.,<br /><b>1</b> deviner, prévoir, augurer : Cic. Div. 1, 65<br /><b>2</b> présager, annoncer : Cæl. d. Cic. Fam. 8, 10, 1 ; Plin. 10, 49.
|gf=<b>præsāgĭō</b>,¹² īvī ou ĭī, īre, tr.,<br /><b>1</b> deviner, prévoir, augurer : Cic. Div. 1, 65<br /><b>2</b> présager, annoncer : Cæl. d. Cic. Fam. 8, 10, 1 ; Plin. 10, 49.
}}
{{Georges
|georg=[[prae]]-sāgio, īvī u. iī, īre, I) eine [[Vorempfindung]]-, eine [[Ahnung [[von]] [[etwas]] [[haben]], [[etwas]] [[ahnen]] (vgl. Cic. de div. 1, 65 praesagire, id est futura [[ante]] sentire), alqd [[animo]], Liv.: equi praesagiunt pugnam, Plin.: [[animus]] praesagit [[mihi]] [[aliquid]] mali, mir schwant [[etwas]] Böses, Ter.: Scipionis [[velut]] praesagiens [[animus]] de [[fine]] belli, Liv.: praesagientibus animis, Liv.: [[quasi]] praesagiret, [[als]] ob er eine [[Ahnung]] gehabt hätte, Cic.: m. Acc. u. Infin., praesagibat (synk. = praesagiebat) mi [[animus]] [[frustra]] me [[ire]], es schwante mir, Plaut. aul. 178; vgl. Cic. de div. 1, 65. – unpers. praesagit m. folg. Acc. u. Infin., [[man]] ahnt, es ist vorauszusehen, daß usw., [[Varro]] LL. 10. § 46 Sp.<sup>2</sup>. – / Deponentialform: [[animus]] [[iam]] [[istoc]] [[dicto]] [[plus]] praesagitur mali, Plaut. Bacch. 679. – II) übtr., [[vorhersagen]], [[prophezeien]], [[vorher]] [[anzeigen]], -[[andeuten]], galli praesagivere victoriam, Plin.: [[luna]] tempestatem praesagit, Plin.: [[exiguitas]] copiarum recessum... praesagiebat, ließ [[voraussehen]], Cael. in Cic. ep.: [[sine]] quorum [[notitia]] [[non]] [[facile]] quidquam in futurum praesagiri potest, Cels.: m. Acc. u. Infin., id [[quoque]] praesagit ([[auch]] deutet [[schon]] das [[darauf]]), mortalem vivere mentem, Lucr. 3, 510.
}}
}}

Latest revision as of 06:38, 20 May 2024

Latin > English

praesagio praesagire, praesagivi, - V :: have presentiment (of); portend

Latin > English (Lewis & Short)

prae-sāgĭo: īvi, 4 (in the deponent form:
I animus plus praesagitur mali, presages, Plaut. Bacch. 4, 4, 28), v. a.
I Lit., to feel or perceive beforehand, to have a presentiment of a thing (class.): sagire, sentire acute est. Is igitur, qui ante sagit quam oblata res est, dicitur praesagire, id est futura ante sentire, Cic. Div. 1, 31, 65; cf.: praesagire est praedivinare, praesipere: sagax enim est acutus et sollers, Paul. ex Fest. p. 223 Müll.: praesagibat mihi animus, frustra me ire, Plaut. Aul. 2, 2, 1: hoc ipsum praesagiens animo, Liv. 30, 20; Prop. 3, 11 (4, 10), 5: aliquid in futurum, Cels. 2, 2: equi praesagiunt pugnam, Plin. 8, 42, 64, § 157.—
II Transf., to forebode, foreshow, predict, presage (syn.: vaticinor, divino): exiguitas copiarum recessum praesagiebat, foretold to me, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 1: galli canendo Boeotiis praesagivere victoriam, Plin. 10, 21, 24, § 49: luna tempestatem praesagiet, Varr. ap. Plin. 18, 35, 79, § 348.

Latin > French (Gaffiot 2016)

præsāgĭō,¹² īvī ou ĭī, īre, tr.,
1 deviner, prévoir, augurer : Cic. Div. 1, 65
2 présager, annoncer : Cæl. d. Cic. Fam. 8, 10, 1 ; Plin. 10, 49.

{{Georges |georg=prae-sāgio, īvī u. iī, īre, I) eine Vorempfindung-, eine [[Ahnung von etwas haben, etwas ahnen (vgl. Cic. de div. 1, 65 praesagire, id est futura ante sentire), alqd animo, Liv.: equi praesagiunt pugnam, Plin.: animus praesagit mihi aliquid mali, mir schwant etwas Böses, Ter.: Scipionis velut praesagiens animus de fine belli, Liv.: praesagientibus animis, Liv.: quasi praesagiret, als ob er eine Ahnung gehabt hätte, Cic.: m. Acc. u. Infin., praesagibat (synk. = praesagiebat) mi animus frustra me ire, es schwante mir, Plaut. aul. 178; vgl. Cic. de div. 1, 65. – unpers. praesagit m. folg. Acc. u. Infin., man ahnt, es ist vorauszusehen, daß usw., Varro LL. 10. § 46 Sp.2. – / Deponentialform: animus iam istoc dicto plus praesagitur mali, Plaut. Bacch. 679. – II) übtr., vorhersagen, prophezeien, vorher anzeigen, -andeuten, galli praesagivere victoriam, Plin.: luna tempestatem praesagit, Plin.: exiguitas copiarum recessum... praesagiebat, ließ voraussehen, Cael. in Cic. ep.: sine quorum notitia non facile quidquam in futurum praesagiri potest, Cels.: m. Acc. u. Infin., id quoque praesagit (auch deutet schon das darauf), mortalem vivere mentem, Lucr. 3, 510. }}