κνυζάομαι: Difference between revisions
τἄλλαι ... γυναῖκες ... ἀπήλαἁν τὼς ἄνδρας ἀπὸ τῶν ὑσσάκων → the other women diverted the men from their vaginas
(6_23) |
m (1 revision imported) |
||
| (8 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[κνυζάομαι]], [[κνῦ]]: Dep. properly of a [[dog]], to [[whine]], [[whimper]], Soph., Ar. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κνυζάομαι:''' и [[κνυζέομαι]] (дор.: 3 л. pl. praes. [[κνυζεῦνται]], 3 л. sing. impf. ἐκνυζεῖτο)<br /><b class="num">1</b> (о собаках, Кербере) [[ворчать]], [[рычать]] (ἐξ ἄντρων Soph.);<br /><b class="num">2</b> (о детях), [[взвизгивать]], [[вскрикивать]], (ἐν ὕπνῳ Theocr.). | |||
}} | |||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''κνυζάομαι''': καὶ -έομαι, ἀποθ.· (κνῦ)· ― [[κυρίως]] ἐπὶ κυνός, [[φθέγγομαι]] γοερῶς, «οὐρλιάζω», κνυζᾶσθαι (-εῖσθαι Κώδ. Λ.) Σοφ. Ο. Κ. 1571· ἐπὶ κυνῶν, [[ὅταν]] προσερχόμενοι καὶ σαίνοντες λαλιάν τινα ὑπὸ χαρᾶς ἀφιᾶσι, κυνηδὸν ἐξέπραξαν κνυζούμενοι ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 646· ἀναβαίνετ’, ὦ πονηρά, καὶ κνυζούμενα αἰτεῖτε κἀντιβολεῖτε Ἀριστοφ. Σφ. 977· ― [[κνυζάομαι]] φαίνεται ὅτι [[εἶναι]] ὁ [[τύπος]], ὃν ἀπαιτεῖ ἡ [[ἀναλογία]], πρβλ. [[βληχάομαι]], [[μηκάομαι]], [[μυκάομαι]], ὑλάομαι· ἀλλὰ τὸν τύπον [[κνύζομαι]] μνημονεύει ὁ Ἡσύχ., ἀπαντᾷ δὲ [[οὗτος]] καὶ ἐν Ἀντιγράφ., [[οἷον]] Σώφρων παρὰ Σουΐδ., Διον. Ἁλ. 1. 79, κτλ., πρβλ. Ἰακώψ. εἰς Αἰλ. π. Ζ. 1. 8· ἐπὶ τέκνων, ἐν ὕπνῳ κνυζεῦνται φωνεῦντα φίλαν [[ποτὶ]] ματέρα τέκνα, «ἐν τῷ κοιμᾶσθαι ἄσημον καὶ ἄναρθρον ἀποτελοῦντα φωνήν, ὑποψιθυρίζουσι γὰρ φαντασιαζόμενα» (Σχόλ.), Θεόκρ. 2. 109 [[ὡσαύτως]] κνυζώμενος Αἰλ. π. Ζ. 11. 14. ― Ἐνεργ. κνυζάω, -έω, μόνον παρὰ | |lstext='''κνυζάομαι''': καὶ -έομαι, ἀποθ.· (κνῦ)· ― [[κυρίως]] ἐπὶ κυνός, [[φθέγγομαι]] γοερῶς, «οὐρλιάζω», κνυζᾶσθαι (-εῖσθαι Κώδ. Λ.) Σοφ. Ο. Κ. 1571· ἐπὶ κυνῶν, [[ὅταν]] προσερχόμενοι καὶ σαίνοντες λαλιάν τινα ὑπὸ χαρᾶς ἀφιᾶσι, κυνηδὸν ἐξέπραξαν κνυζούμενοι ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 646· ἀναβαίνετ’, ὦ πονηρά, καὶ κνυζούμενα αἰτεῖτε κἀντιβολεῖτε Ἀριστοφ. Σφ. 977· ― [[κνυζάομαι]] φαίνεται ὅτι [[εἶναι]] ὁ [[τύπος]], ὃν ἀπαιτεῖ ἡ [[ἀναλογία]], πρβλ. [[βληχάομαι]], [[μηκάομαι]], [[μυκάομαι]], ὑλάομαι· ἀλλὰ τὸν τύπον [[κνύζομαι]] μνημονεύει ὁ Ἡσύχ., ἀπαντᾷ δὲ [[οὗτος]] καὶ ἐν Ἀντιγράφ., [[οἷον]] Σώφρων παρὰ Σουΐδ., Διον. Ἁλ. 1. 79, κτλ., πρβλ. Ἰακώψ. εἰς Αἰλ. π. Ζ. 1. 8· ἐπὶ τέκνων, ἐν ὕπνῳ κνυζεῦνται φωνεῦντα φίλαν [[ποτὶ]] ματέρα τέκνα, «ἐν τῷ κοιμᾶσθαι ἄσημον καὶ ἄναρθρον ἀποτελοῦντα φωνήν, ὑποψιθυρίζουσι γὰρ φαντασιαζόμενα» (Σχόλ.), Θεόκρ. 2. 109 [[ὡσαύτως]] κνυζώμενος Αἰλ. π. Ζ. 11. 14. ― Ἐνεργ. κνυζάω, -έω, μόνον παρὰ Πολυδ. Ε΄, 64, Σουΐδ. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''κνυζάομαι:''' και -έομαι, αποθ. (<i>κνῦ</i>), [[κυρίως]] λέγεται για [[σκύλο]], [[κλαψουρίζω]], [[ουρλιάζω]], [[βγάζω]] λυγμούς, σε Σοφ., Αριστοφ. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 14:24, 11 October 2024
Middle Liddell
κνυζάομαι, κνῦ: Dep. properly of a dog, to whine, whimper, Soph., Ar.
Russian (Dvoretsky)
κνυζάομαι: и κνυζέομαι (дор.: 3 л. pl. praes. κνυζεῦνται, 3 л. sing. impf. ἐκνυζεῖτο)
1 (о собаках, Кербере) ворчать, рычать (ἐξ ἄντρων Soph.);
2 (о детях), взвизгивать, вскрикивать, (ἐν ὕπνῳ Theocr.).
Greek (Liddell-Scott)
κνυζάομαι: καὶ -έομαι, ἀποθ.· (κνῦ)· ― κυρίως ἐπὶ κυνός, φθέγγομαι γοερῶς, «οὐρλιάζω», κνυζᾶσθαι (-εῖσθαι Κώδ. Λ.) Σοφ. Ο. Κ. 1571· ἐπὶ κυνῶν, ὅταν προσερχόμενοι καὶ σαίνοντες λαλιάν τινα ὑπὸ χαρᾶς ἀφιᾶσι, κυνηδὸν ἐξέπραξαν κνυζούμενοι ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 646· ἀναβαίνετ’, ὦ πονηρά, καὶ κνυζούμενα αἰτεῖτε κἀντιβολεῖτε Ἀριστοφ. Σφ. 977· ― κνυζάομαι φαίνεται ὅτι εἶναι ὁ τύπος, ὃν ἀπαιτεῖ ἡ ἀναλογία, πρβλ. βληχάομαι, μηκάομαι, μυκάομαι, ὑλάομαι· ἀλλὰ τὸν τύπον κνύζομαι μνημονεύει ὁ Ἡσύχ., ἀπαντᾷ δὲ οὗτος καὶ ἐν Ἀντιγράφ., οἷον Σώφρων παρὰ Σουΐδ., Διον. Ἁλ. 1. 79, κτλ., πρβλ. Ἰακώψ. εἰς Αἰλ. π. Ζ. 1. 8· ἐπὶ τέκνων, ἐν ὕπνῳ κνυζεῦνται φωνεῦντα φίλαν ποτὶ ματέρα τέκνα, «ἐν τῷ κοιμᾶσθαι ἄσημον καὶ ἄναρθρον ἀποτελοῦντα φωνήν, ὑποψιθυρίζουσι γὰρ φαντασιαζόμενα» (Σχόλ.), Θεόκρ. 2. 109 ὡσαύτως κνυζώμενος Αἰλ. π. Ζ. 11. 14. ― Ἐνεργ. κνυζάω, -έω, μόνον παρὰ Πολυδ. Ε΄, 64, Σουΐδ.
Greek Monotonic
κνυζάομαι: και -έομαι, αποθ. (κνῦ), κυρίως λέγεται για σκύλο, κλαψουρίζω, ουρλιάζω, βγάζω λυγμούς, σε Σοφ., Αριστοφ.
