ἀπαρκέω: Difference between revisions
Ἀδώνι' ἄγομεν καὶ τὸν Ἄδωνιν κλᾴομεν → We conduct the rites of Adonis, we weep for Adonis (Pherecrates, fr. 170)
| (10 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=aparkeo | |Transliteration C=aparkeo | ||
|Beta Code=a)parke/w | |Beta Code=a)parke/w | ||
|Definition= | |Definition=<span class="bld">A</span> [[suffice]], [[be sufficient]], Sol.5 (ap.Arist.''Ath.''12.1), [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]'' 474, [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''1769(lyr.), E.''Fr.''892; πρός τι S.E.''P.''1.185: abs., <b class="b3">οὐκ ἀπήρκει</b> [[it was]] not [[enough]], Ar.''Fr.''457, cf. D.H.11.1.<br><span class="bld">II</span> to [[be contented]], [[acquiesce]], ὥστ' ἀπαρκεῖν A.''Ag.''379 (lyr.):—Pass., Cerc.18 ii 13, Lyc. 1302. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=<b class="num">1</b> [[bastar]], [[ser suficiente]] δήμῳ μὲν γὰρ ἔδωκα τόσον [[γέρας]], ὅσσον ἀπαρκεῖ pues dí al pueblo tanto honor como le basta</i> Sol.5.1, κοὐκ ἀπήρκεσαν οὓς ... ἀπώλεσεν A.<i>Pers</i>.474, cf. S.<i>OC</i> 1769, ὥστ' ἀπαρκεῖν ... λαχόντι A.<i>A</i>.379, οὐ πρὸς τὴν ἁπάν[των ὑπερ] οχήν ἀ. Phld.<i>Rh</i>.p.209Aur., cf. Philostr.<i>VA</i> 1.16<br /><b class="num">•</b>c. inf. ἀπήρκει ἂν τῇ προειρημένῃ περιόδῳ χρωμένους συμφωνεῖν Gem.8.36, cf. S.E.<i>P</i>.1.185<br /><b class="num">•</b>οὐκ ἀπαρκεῖ no basta</i>, no es suficiente</i> E.<i>Fr</i>.892, cf. Ar.<i>Fr</i>.457, D.H.11.1.<br /><b class="num">2</b> en v. med. [[bastarle a uno]], [[estar satisfecho]], [[contentarse]] ἀπ(α)ρ[κ] εῦμαι Cerc.p.234.79, cf. Lyc.1302, <i>BGU</i> 648.16 (II d.C.). | |||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0280.png Seite 280]] (s. [[ἀρκέω]]), 1) hinreichen, Aesch. Pers. 466; Soph. O. C. 1766; οὐκ ἀπήρκει, = οὐκ ἀπέχρη, Ar. bei Moeris. – 2) sich begnügen, Aesch. Ag. 369; Lycophr. 1302 braucht so ἀπηρκέσθησαν. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0280.png Seite 280]] (s. [[ἀρκέω]]), 1) hinreichen, Aesch. Pers. 466; Soph. O. C. 1766; οὐκ ἀπήρκει, = οὐκ ἀπέχρη, Ar. bei Moeris. – 2) sich begnügen, Aesch. Ag. 369; Lycophr. 1302 braucht so ἀπηρκέσθησαν. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=[[ἀπαρκῶ]] :<br /><i>f.</i> ἀπαρκέσω, <i>ao.</i> [[ἀπήρκεσα]], <i>pf. inus.</i><br /><b>1</b> [[suffire]];<br /><b>2</b> [[se contenter de]].<br />'''Étymologie:''' [[ἀπό]], [[ἀρκέω]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀπαρκέω:'''<br /><b class="num">1</b> [[быть достаточным]], [[хватать]] (Aesch., Soph., Arph.; πρός τι Sext.);<br /><b class="num">2</b> [[довольствоваться]], [[удовлетворяться]] Aesch. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀπαρκέω''': μέλλ. -έσω, ἀρκῶ, εἶμαι [[ἀρκετός]], κοὐκ ἀπήρκεσαν οὓς [[πρόσθε]] Μαραθὼν ἀπώλεσεν Αἰσχύλ. Πέρσ. 474, ταῦτ’ ἂν ἀπαρκοῖ Σοφ. Ο. Κ. 1769, Εὐρ. Ἀποσπ. 784, τινὶ Διον. Ἁλ. 11. 1· [[πρός]] τι Σέξτ. Ἐμπ. Π. 1. 185· οὐκ ἀπήρκει, δὲν ἦτο ἀρκετόν, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 395. ΙΙ. εἶμαι εὐχαριστημένος, συναινῶ, συγκατατίθεμαι, ὥστ’ ἀπαρκεῖν Αἰσχύλ. Ἀγ. 379· [[οὕτως]] ἐν τῷ παθ., οὐδ’ οἵ γ’ ἀπηρκέσθησαν ἀντ’ ἴσων ἴσα λαβόντες Λυκόφρ. 1302· ἀντὶ τοῦ [[ἐπαρκέω]], ἐλθεῖν ἐδεῖτο καὶ ζάλην ἀπαρκέσαι Ἰω. Δαμασκ. τ. 1. σ. 674D. | |lstext='''ἀπαρκέω''': μέλλ. -έσω, ἀρκῶ, εἶμαι [[ἀρκετός]], κοὐκ ἀπήρκεσαν οὓς [[πρόσθε]] Μαραθὼν ἀπώλεσεν Αἰσχύλ. Πέρσ. 474, ταῦτ’ ἂν ἀπαρκοῖ Σοφ. Ο. Κ. 1769, Εὐρ. Ἀποσπ. 784, τινὶ Διον. Ἁλ. 11. 1· [[πρός]] τι Σέξτ. Ἐμπ. Π. 1. 185· οὐκ ἀπήρκει, δὲν ἦτο ἀρκετόν, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 395. ΙΙ. εἶμαι εὐχαριστημένος, συναινῶ, συγκατατίθεμαι, ὥστ’ ἀπαρκεῖν Αἰσχύλ. Ἀγ. 379· [[οὕτως]] ἐν τῷ παθ., οὐδ’ οἵ γ’ ἀπηρκέσθησαν ἀντ’ ἴσων ἴσα λαβόντες Λυκόφρ. 1302· ἀντὶ τοῦ [[ἐπαρκέω]], ἐλθεῖν ἐδεῖτο καὶ ζάλην ἀπαρκέσαι Ἰω. Δαμασκ. τ. 1. σ. 674D. | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἀπαρκέω:''' μέλ. <i>-έσω</i>·<br /><b class="num">I.</b> [[επαρκώ]], είμαι [[αρκετός]], σε Τραγ.<br /><b class="num">II.</b> [[μένω]] ικανοποιημένος, [[συγκατατίθεμαι]], [[συναινώ]], σε Αισχύλ. | |lsmtext='''ἀπαρκέω:''' μέλ. <i>-έσω</i>·<br /><b class="num">I.</b> [[επαρκώ]], είμαι [[αρκετός]], σε Τραγ.<br /><b class="num">II.</b> [[μένω]] ικανοποιημένος, [[συγκατατίθεμαι]], [[συναινώ]], σε Αισχύλ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt= | |mdlsjtxt=<b class="num">I.</b> to [[suffice]], be [[sufficient]], Trag.<br /><b class="num">II.</b> to be [[contented]], [[acquiesce]], Aesch. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 06:53, 20 October 2024
English (LSJ)
A suffice, be sufficient, Sol.5 (ap.Arist.Ath.12.1), A.Pers. 474, S.OC1769(lyr.), E.Fr.892; πρός τι S.E.P.1.185: abs., οὐκ ἀπήρκει it was not enough, Ar.Fr.457, cf. D.H.11.1.
II to be contented, acquiesce, ὥστ' ἀπαρκεῖν A.Ag.379 (lyr.):—Pass., Cerc.18 ii 13, Lyc. 1302.
Spanish (DGE)
1 bastar, ser suficiente δήμῳ μὲν γὰρ ἔδωκα τόσον γέρας, ὅσσον ἀπαρκεῖ pues dí al pueblo tanto honor como le basta Sol.5.1, κοὐκ ἀπήρκεσαν οὓς ... ἀπώλεσεν A.Pers.474, cf. S.OC 1769, ὥστ' ἀπαρκεῖν ... λαχόντι A.A.379, οὐ πρὸς τὴν ἁπάν[των ὑπερ] οχήν ἀ. Phld.Rh.p.209Aur., cf. Philostr.VA 1.16
•c. inf. ἀπήρκει ἂν τῇ προειρημένῃ περιόδῳ χρωμένους συμφωνεῖν Gem.8.36, cf. S.E.P.1.185
•οὐκ ἀπαρκεῖ no basta, no es suficiente E.Fr.892, cf. Ar.Fr.457, D.H.11.1.
2 en v. med. bastarle a uno, estar satisfecho, contentarse ἀπ(α)ρ[κ] εῦμαι Cerc.p.234.79, cf. Lyc.1302, BGU 648.16 (II d.C.).
German (Pape)
[Seite 280] (s. ἀρκέω), 1) hinreichen, Aesch. Pers. 466; Soph. O. C. 1766; οὐκ ἀπήρκει, = οὐκ ἀπέχρη, Ar. bei Moeris. – 2) sich begnügen, Aesch. Ag. 369; Lycophr. 1302 braucht so ἀπηρκέσθησαν.
French (Bailly abrégé)
ἀπαρκῶ :
f. ἀπαρκέσω, ao. ἀπήρκεσα, pf. inus.
1 suffire;
2 se contenter de.
Étymologie: ἀπό, ἀρκέω.
Russian (Dvoretsky)
ἀπαρκέω:
1 быть достаточным, хватать (Aesch., Soph., Arph.; πρός τι Sext.);
2 довольствоваться, удовлетворяться Aesch.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπαρκέω: μέλλ. -έσω, ἀρκῶ, εἶμαι ἀρκετός, κοὐκ ἀπήρκεσαν οὓς πρόσθε Μαραθὼν ἀπώλεσεν Αἰσχύλ. Πέρσ. 474, ταῦτ’ ἂν ἀπαρκοῖ Σοφ. Ο. Κ. 1769, Εὐρ. Ἀποσπ. 784, τινὶ Διον. Ἁλ. 11. 1· πρός τι Σέξτ. Ἐμπ. Π. 1. 185· οὐκ ἀπήρκει, δὲν ἦτο ἀρκετόν, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 395. ΙΙ. εἶμαι εὐχαριστημένος, συναινῶ, συγκατατίθεμαι, ὥστ’ ἀπαρκεῖν Αἰσχύλ. Ἀγ. 379· οὕτως ἐν τῷ παθ., οὐδ’ οἵ γ’ ἀπηρκέσθησαν ἀντ’ ἴσων ἴσα λαβόντες Λυκόφρ. 1302· ἀντὶ τοῦ ἐπαρκέω, ἐλθεῖν ἐδεῖτο καὶ ζάλην ἀπαρκέσαι Ἰω. Δαμασκ. τ. 1. σ. 674D.
Greek Monotonic
ἀπαρκέω: μέλ. -έσω·
I. επαρκώ, είμαι αρκετός, σε Τραγ.
II. μένω ικανοποιημένος, συγκατατίθεμαι, συναινώ, σε Αισχύλ.
Middle Liddell
I. to suffice, be sufficient, Trag.
II. to be contented, acquiesce, Aesch.
