στόνυξ: Difference between revisions
(6_22) |
(Bailly1_4) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''στόνυξ''': -ῠχος, ὁ, πᾶσα [[ὀξεῖα]] [[ἄκρα]], [[οἷον]] ὀξὺ [[ἄκρον]] βράχου, πρὸς ὀξὺν στόνυχα πετραίου λίθου Εὐρ. Κύκλ. 401· πετραίῳ στόνυχι Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1679· νησιωτικὸς στ., Πάχυνος Λυκόφρ. 1181· Οὐταῖος στ., ὁ [[χαυλιόδους]] ἀγριοχοίρου, Λυκόφρ. 486· [[λοίγιος]] στ., τὸ [[κέντρον]] τοῦ ἰχθύος τοῦ καλουμένου [[τρυγών]], ὁ αὐτ. 795· ἐπὶ τῶν ὀνύχων ζῴου σαρκοβόρου καὶ ἁρπακτικοῦ, Ὀππ. Κυν. 3. 232· κονδυλομάχαιρον, τοὺς συλόνυχας στόνυχας Ἀνθ. Π. 6. 307. - Πρβλ. σπόρθυγξ. - Καθ’ Ἡσύχ.: «στόνυχες· τὰ εἰς ὀξὺ λήγουσα, καὶ τὰ [[ἄκρα]] τῶν ὀνύχων», καὶ «στόνυξι· κέρασι». | |lstext='''στόνυξ''': -ῠχος, ὁ, πᾶσα [[ὀξεῖα]] [[ἄκρα]], [[οἷον]] ὀξὺ [[ἄκρον]] βράχου, πρὸς ὀξὺν στόνυχα πετραίου λίθου Εὐρ. Κύκλ. 401· πετραίῳ στόνυχι Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1679· νησιωτικὸς στ., Πάχυνος Λυκόφρ. 1181· Οὐταῖος στ., ὁ [[χαυλιόδους]] ἀγριοχοίρου, Λυκόφρ. 486· [[λοίγιος]] στ., τὸ [[κέντρον]] τοῦ ἰχθύος τοῦ καλουμένου [[τρυγών]], ὁ αὐτ. 795· ἐπὶ τῶν ὀνύχων ζῴου σαρκοβόρου καὶ ἁρπακτικοῦ, Ὀππ. Κυν. 3. 232· κονδυλομάχαιρον, τοὺς συλόνυχας στόνυχας Ἀνθ. Π. 6. 307. - Πρβλ. σπόρθυγξ. - Καθ’ Ἡσύχ.: «στόνυχες· τὰ εἰς ὀξὺ λήγουσα, καὶ τὰ [[ἄκρα]] τῶν ὀνύχων», καὶ «στόνυξι· κέρασι». | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=υχος (ὁ) :<br /><b>1</b> extrémité des ongles <i>ou</i> des griffes;<br /><b>2</b> <i>p. ext.</i> pointe <i>ou</i> tranchant <i>en gén.</i> d’une pierre, d’un rocher ; <i>particul.</i> [[οἱ]] στόνυχες ciseaux.<br />'''Étymologie:''' [[στενός]], [[ὄνυξ]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:10, 9 August 2017
English (LSJ)
ῠχος, ὁ,
A sharp point (prop. spear-point acc. to Sch.A.R.4.1679), as of a rock, πρὸς ὀξὺν στόνυχα πετραίου λίθου E.Cyc.401 (restd. for γ' ὄνυχα); πετραίῳ στόνυχι A.R.4.1679; νησιωτικὸς σ., Πάχυνος Lyc.1181; Οἰταῖος σ., of the boar's tusk, Id.486; λοίγιος σ., of the barb of the fish τρυγών, Id.795; στονύχεσσι λεόντων fangs, Opp.C. 3.232; συλόνυχας στόνυχας nail-removing prongs, i.e. nail-scissors, AP6.307 (Phan.).
German (Pape)
[Seite 949] υχος, ὁ, wie ὄνυξ, die scharfe Spitze der Nägel oder Krallen, Hesych.; übh. Spitze, Schneide; Lycophr. 795; bes. ein scharfes, schneidendes Werkzeug, τοὺς συλόνυχας στόνυχας, Phani. 6 (VI, 307), Nagelscheere; von Bergen, Ap. Rh. 4, 1679 u. Lycophr.
Greek (Liddell-Scott)
στόνυξ: -ῠχος, ὁ, πᾶσα ὀξεῖα ἄκρα, οἷον ὀξὺ ἄκρον βράχου, πρὸς ὀξὺν στόνυχα πετραίου λίθου Εὐρ. Κύκλ. 401· πετραίῳ στόνυχι Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1679· νησιωτικὸς στ., Πάχυνος Λυκόφρ. 1181· Οὐταῖος στ., ὁ χαυλιόδους ἀγριοχοίρου, Λυκόφρ. 486· λοίγιος στ., τὸ κέντρον τοῦ ἰχθύος τοῦ καλουμένου τρυγών, ὁ αὐτ. 795· ἐπὶ τῶν ὀνύχων ζῴου σαρκοβόρου καὶ ἁρπακτικοῦ, Ὀππ. Κυν. 3. 232· κονδυλομάχαιρον, τοὺς συλόνυχας στόνυχας Ἀνθ. Π. 6. 307. - Πρβλ. σπόρθυγξ. - Καθ’ Ἡσύχ.: «στόνυχες· τὰ εἰς ὀξὺ λήγουσα, καὶ τὰ ἄκρα τῶν ὀνύχων», καὶ «στόνυξι· κέρασι».
French (Bailly abrégé)
υχος (ὁ) :
1 extrémité des ongles ou des griffes;
2 p. ext. pointe ou tranchant en gén. d’une pierre, d’un rocher ; particul. οἱ στόνυχες ciseaux.
Étymologie: στενός, ὄνυξ.
