ἁμός

English (LSJ)

(A) or ἀμός [ᾱ], ή, όν, Aeol. ἄμμος Alc.105A, Milet.3 No. 152.35,

   A = ἡμέτερος (cf. ὑμός for ὑμέτερος, σφός for σφέτερος, A.D. Pron. 111.18), freq. used for ἐμός, Il.8.178, Od.11.166, etc.; esp. in Dor., Pi.P.3.41, 4.27, Theoc.5.108; Lacon., Ar.Lys.1181; Cretan, GDI 4952D23, etc.; Sicilian, IG14.952 (Agrigentum); also Trag., A.Th. 417, Ch.428, S.El.279, Ph.1314, etc. (Written ἀμός when = ἐμός by Demetr.ad Il.6.414; but the distn. is not observed.)
ἁμός (B), [ᾰ], old word equiv. to τις, only in Adv. forms ἁμοῦ, ἁμῆ, ἁμοῖ, ἁμῶς, ἁμόθεν, ἁμόθι, and in compds. as οὐδαμός, Hdn.Gr.1.169. (

   A sṃ-, cf. Goth. sums (some one), suman (sometime, once).)

German (Pape)

[Seite 128] = τις, einer, nur noch im comp. οὐδαμοί u. in den adv. ἁμῆ, ἁμοῦ, ἁμῶς, ἁμόθεν. Dor. = ἡμέτερος, unser, Hom. Iliad. 6, 414. 8, 178. 10, 448. 13, 96. 16, 830 Od. 11, 166. 481; wie ἡμέτερος, so braucht Homer auch ἁμός von einer Person, das possessiv. des plur. für das des sing.; wie er überhaupt oft den plur. statt des sing. gebraucht. Vgl. Apollon. lex. Hom. 27, 18 Scholl. Iliad. 6, 414 (Herodian.). 8, 178. 13, 96 (Herodian.).

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
éol. et épq.
1 c. ἡμέτερος notre;
2 c. ἐμός mon, ma.

English (Slater)

ᾱμός pl. pro sing. = ἁμέτερος. οὐκέτι τλάσομαι ψυχᾷ γένος ἁμὸν ὀλέσσαι” (P. 3.41) “μήδεσιν ἀνσπάσσαντες ἁμοῖς” (P. 4.27)
   1 ἀοιδὰν . τᾶς ἀφθονίαν ὄπαζε μήτιος ἁμᾶς ἄπο (N. 3.9) “λίσσομαι παῖδα θρασὺν ἐξ Ἐριβοίας ἀνδρὶ τῷδε ξεῖνον ἁμὸν μοιρίδιον τελέσαι” (I. 6.46)