αὖος

English (LSJ)

η, ον, Att. αὖος, α, ον, also ος, ον Arist.Pr.860a28, Philostr. VS1.21.1:—

   A dry, ξύλον a pole, Il.23.327; αὖα παλαί, περίκηλα, of timber, Od.5.240, cf. Pl.Lg.761c; αὔην καὶ διερὴν ἀρόων (sc. γῆν) Hes.Op.460; βόας αὔας shields of ox-hide, Il.12.137, cf. 17.493; so, of hippopotamus' hide, Hdt.2.71; τρύφος ἄρτου stale, AP6.105 (Apollonid.); withered, στέφανος Ar.Eq.534.    2 of sound, αὖον ἀϋτεῖν or αὔειν give a dry, rasping sound, κόρυθες δ' ἀμφ' αὖον ἀΰτευν Il.12.160; αὖον ἄϋσεν [θώρηξ] 13.441; αὖον δέ μοι οἶκος ἀϋτεῖ prob. in Epic. Oxy. 1794.8.    3 αὖον ἀπὸ χλωροῦ τάμνειν, i. e. to cut the nail from the quick, Hes.Op.743.    4 drained dry, exhausted, Alex.158, Theoc.8.48 (Comp.), prob. in Ant.Lib.24.1.    5 thirsty, δίψῃ αὔη IG14.638 (Petelia), cf. GDI4959a (Eleutherna), Luc.Luct.8.    6 trembling, shivering (like a dry leaf), of the aged, Ar.Lys.385; esp. of fear, αὖός εἰμι τῷ δέει Men.Epit.480, cf.Pk.163, J.BJ1.19.5: abs., ib.6.4.2, Hld.1.12.    7 metaph., 'stony broke', without money, Luc. Tox. 16, DMeretr.14.1, Alciphr.3.70.    8 of lit. style, dry, ἰδέα λόγων Philostr.VS1.20.2.    9 αὔη ψυχὴ σοφωτάτη dub. in Heraclit.118. (Cf. Lith. sauũsas 'dry', OE. séar.)

German (Pape)

[Seite 394] η, ον, att. αὗος, dürr, trocken, Bäume, Schiffsbauholz Od. 5, 240; Her. 2, 92; ὕλη αὔη καὶ ξηρά Plat. Legg. VI, 761 c; βόες αὐότεραι Theocr. 8, 48; αὖον ἀυτεῖν, krachend ertönen, wie wenn dürres Holz gespalten wird, Il. 12, 160; von einem abgelebten Greise, Ar. Lys. 385; ausgesogen, verarmt, Luc. D. Mer. 14; vgl. Tox. 16; vor Furcht erstarrt, Heliod. 1, 12; auch = durstig.

Greek (Liddell-Scott)

αὖος: -η, -ον, καὶ Ἀττ. αὖος, α, ον (αὔω): ― ξηρός, αὖα πάλαι, περίκηλα, ξηρὰ ἀπὸ πολλοῦ, περισσῶς κατεσκληκότα, ἐπὶ ξύλων, Ὀδ. Ε. 240· αὔην καὶ διερὴν ἀρόων (ἐνν. γῆν) Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 458· ξηρός, ἐπὶ καρποῦ, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ἀπαλός, Ἡρόδ. 2. 71, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 761C· μεμαραμμένος, ἐξηραμμένος, ἐπὶ φύλλων, Ἀριστοφ. Ἱππ. 534: ― ἐν Ἰλ. μόνον ἐν τῇ φράσει, αὖον ἀῡτεῖν ἢ αὔειν, ἀποτελῶ ξηρὸν ἦχον (ὡς τὸ aridus fragor ἐν Οὐεργ., πρβλ. καρφαλέος), ἐπὶ μετάλλου, κόρυθες δ’ ἀμφ’ αὖον αΰτευν, «αἱ περκεφαλαῖαι δὲ αὐτῶν ξηρὸν ἦχον ἀποτέλουν, περιήχουν» (Σχόλ.), Ἰλ. Μ. 160· αὖον ἄϋσεν, [ὁ χαλκοῦς χιτών], Ν. 441: ― μηδ’ ἀπὸ πεντόζοιο θεῶν ἐν δαιτὶ θαλείῃ αὖον ἀπὸ χλωροῦ τάμνειν αἴθωνι σιδήρῳ, «μὴ ἐξονυχίχου ἐν ταῖς ἑορταῖς, μηδὲ τὸν ξηρὸν ὄνυχα ἐκ τῶν χλωρῶν καὶ ζώντων δακτύλων τῆς πεντόζου χειρὸς ἀπότεμνε», (Σχόλ. Τζέτζ.) Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 741. 2) κατεσκληκώς, μεμαραμμένος, ἐπὶ γέροντος, ἀλλ’ αὖός εἰμ’ ἥδη τρέμων Ἀριστοφ. Λυσ. 385· σῶμα μὲν ἐμοῦ τὸ θνητὸν αὖον ἐγένετο Ἄλεξ. ἐν «Ὀλυμπιοδώρῳ» 1. 3) ἀπεξηραμμένος, ξηρός, χὼ τὰς βῶς βόσκων χαὶ βόες αὐότεροι Θεόκρ. 8. 48· δίψῃ αὔη Ἐπιγράμμ. Ἐλλ. 1037. 8· ἐκπεπηγμένος, ἐγὼ δ’ ὥσπερ τυφῶνι βληθεὶς αὖος, ἀπόπληκτος εἱστήκειν, ὡς τὸ τῆς σημερινῆς «ἔμεινα ξερός», Ἡλιοδ. Αἰθ. 1. 12, σ. 19, ἴδε σημείωσιν Κοραῆ τ. 2, σ. 23.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
att. αὗος;
sec, desséché (bois, terre, fruit, etc.) ; αὖον ἀϋτεῖν IL résonner d’un bruit sec.
Étymologie: αὔω.

English (Autenrieth)

dry, neut. as adv., of sound, hoarse, grating, Il. 12.160, Il. 13.441.

Spanish (DGE)

-η, -ον

• Alolema(s): αὗος Ar.Eq.534, Alex.158, Call.SHell.288.52

• Morfología: αὖος, -ον Arist.Pr.860^a28, Philostr.VS 514
I 1seco ref. a la facilidad para arder ξύλον Il.23.327, cf. Paus.7.18.11, δένδρεα Od.5.240, αὔη ψυχὴ σοφωτάτη καὶ ἀρίστη el alma seca (e.e. ígnea) es la más sabia y la mejor Heraclit.B 118, ὕλη Pl.Lg.761c, τὸ δένδ[ρ] εον Call.1
•seco ref. a la carencia de humedad αὔην καὶ διερὴν ... καθ' ὥρην Hes.Op.460, de la piel del hipopótamo, Hdt.2.71, pero cf. βόας αὔας bueyes secos e.d. escudos de piel de buey curtida, Il.12.37, τὼ δ' ἰθὺς βήτην βοέῃς, εἰλυμένω ὤμους αὔῃσι στερεῇσι Il.17.493, γλῶσσαι Hp.Epid.6.5.8, φύσις Arist.Pr.860^a28, τρύφος ἄρτου AP 6.105 (Apollonid.), νεκροί Sch.Ar.Ra.194
•seco op. χλωρός en cont. de plantas μηδ' ἀπὸ πεντόζοιο ... αὖον ἀπὸ χλωροῦ τάμνειν de las cinco ramas no cortes lo seco de lo verde e.d. no te cortes las uñas Hes.Op.743, σίδιον Hp.Vlc.12, δένδρα Arist.Pr.906^b8, ξύλα Thphr.Sens.75, cf. HP 4.12.3
•seco, marchito στέφανος Ar.l.c., ὃ νῦν ῥόδον, αὖον ὀλεῖται Theoc.27.10
•tb. de pers. y anim. αὖός εἰμι (habla un viejo), Ar.Lys.385, σῶμα ... αὖον ἐγένετο Alex.l.c., χὠ τὰς βῶς βόσκων χαἰ βόες αὐότεραι Theoc.8.48, ὡς δὲ προσῆλθεν ὁ ὄφις εἰς τὸν κύκλον, αὖον εὐθὺς γενέσθαι αὐτόν cuando la serpiente se acercó al círculo, inmediatamente se secó e.d. murió Arist.Mir.845^b32.
2 seco, sediento c. dat. en inscr. órficas δίψῃ δ' εἰμὶ αὔη καὶ ἀπόλλυμαι estoy seca por la sed, e.e. sedienta, y muero, IG 14.638.8 (Petelia), cf. ICr.2.12.31a, b, c (Eleuterna II a.C.), Τάνταλος ... τῇ λίμνῃ αὖ. Luc.Luct.8.
II usos fig.
1 abs. seco del estilo, Philostr.l.c.
•neutr. sg. como adv. ref. al ruido κόρυθες δ' ἀμφ' αὖον ἀΰτευν los yelmos resonaban con ruido seco, Il.12.160, (χιτὼν χάλκεος) αὖον ἄϋσεν ἐρεικόμενος περὶ δουρί Il.13.441, αὖον δέ μοι οἶκος ἀϋτεῖ Epic.Alex.Adesp.4.8.
2 de pers. seco, acongojado por diferentes causas, c. dat. δέει αὖός εἰμι estoy seco de miedo e.d. estoy aterrorizado Men.Pc.353, cf. Epit.901, I.BI 1.381, αὖός εἰμι καὶ πέπηγα τῷ κακῷ Men.Sam.515, c. ὑπό y gen. αὐτὴν (Deméter) αὔην ὑπὸ πολλοῦ καύματος ὑποδέχεται Μίσμη Ant.Lib.24.1
•abs. seco, paralizado, atónito αὖοι δ' ἑστῶτες I.BI 6.233, αὖ. ἀπόπληκτος Hld.1.12.3, ἀχανής τε καὶ αὖ. Hld.10.13.1.
3 de pers. seco, sin dinero ὡς ἤδη αὖ. ἦν cuando estaba ya arruinado Luc.Tox.16, cf. DMeretr.14.1, Alciphr.3.34.5.

• Etimología: Deriv. de la raíz *Heus- de εὕω en grado ø y prótesis, lo mismo que αὔω y αὕω. La aspiración en αὕω y αὗος puede ser analógica de εὕω. Otros comparan lit. saũsas, aesl. suchŭ.