συγκλειστός: Difference between revisions
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφὴς οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς → Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own.
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})(\n{{elnl.*}})" to "$4$3$1$2") |
|||
| (5 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=sygkleistos | |Transliteration C=sygkleistos | ||
|Beta Code=sugkleisto/s | |Beta Code=sugkleisto/s | ||
|Definition= | |Definition=συγκλειστή, συγκλειστόν,<br><span class="bld">A</span> [[shut up]], ζόφῳ Luc.''Trag.''64.<br><span class="bld">2</span> [[with the power of closing]], ὄστρακα [[Aristotle|Arist.]]''[[Historia Animalium|HA]]'' 528b15.<br><span class="bld">3</span> <b class="b3">ἔργον συγκλειστόν</b>, = [[σύγκλεισμα]], [[LXX]] ''3 Ki.''7.28. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ός, ός;<br />enfermé, enveloppé.<br />'''Étymologie:''' [[συγκλείω]]. | |btext=ός, ός;<br />[[enfermé]], [[enveloppé]].<br />'''Étymologie:''' [[συγκλείω]]. | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext= | |elnltext=συγκλειστός -ή -όν [συγκλείω] [[opgesloten]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''συγκλειστός:''' [adj. verb. к [[συγκλείω]]<br /><b class="num">1 | |elrutext='''συγκλειστός:''' [adj. verb. к [[συγκλείω]]<br /><b class="num">1</b> [[закрытый]], [[окутанный]] (ζόφῳ Luc.);<br /><b class="num">2</b> [[смыкающийся]], [[запирающийся]] (ὄστρακα Arst.). | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Latest revision as of 22:05, 24 November 2023
English (LSJ)
συγκλειστή, συγκλειστόν,
A shut up, ζόφῳ Luc.Trag.64.
2 with the power of closing, ὄστρακα Arist.HA 528b15.
3 ἔργον συγκλειστόν, = σύγκλεισμα, LXX 3 Ki.7.28.
German (Pape)
[Seite 968] verschlossen, verbunden, LXX.
French (Bailly abrégé)
ός, ός;
enfermé, enveloppé.
Étymologie: συγκλείω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
συγκλειστός -ή -όν [συγκλείω] opgesloten.
Russian (Dvoretsky)
συγκλειστός: [adj. verb. к συγκλείω
1 закрытый, окутанный (ζόφῳ Luc.);
2 смыкающийся, запирающийся (ὄστρακα Arst.).
Greek (Liddell-Scott)
συγκλειστός: -ή, -όν, ῥημ. ἐπίθ., κατάκλειστος, συγκεκλεισμένος, ζόφῳ συγκλειστὸς ἡλίου δίχα Λουκ. Τραγῳδοποδάγρα 64. 2) ὁ ἔχων τὴν δύναμιν τοῦ συγκλείεσθαι, ὄστρακα Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4. 4, 11. 3) παρὰ τοῖς Ἑβδ. Γ΄ Βασιλ. Ζ΄, 28) ἔργον συγκλειστὸν = σύγκλεισμα.
Greek Monolingual
-ή, -όν, Α συγκλείω
1. ο κλεισμένος μαζί
2. αυτός που έχει τη δύναμη να περικλείει
3. φρ. «ἔργον συγκλειστόν» — σύγκλεισμα.
