ἀκρόλοφος: Difference between revisions
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
m (Text replacement - "mdlsjtxt=<br />" to "mdlsjtxt=") |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=akrolofos | |Transliteration C=akrolofos | ||
|Beta Code=a)kro/lofos | |Beta Code=a)kro/lofos | ||
|Definition= | |Definition=ἀκρόλοφον, [[high-crested]], [[peaked]], πρῶνες Opp.''C.''1.418; πέτραι ''AP''12.185 (Strat.):—Subst., [[mountain crest]], Plu.''Publ.''22. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
| Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἀκρόλοφος:''' <b class="num">II</b> ὁ вершина холма Plut.<br />с высокой вершиной (πέτραι Anth.). | |elrutext='''ἀκρόλοφος:''' <b class="num">II</b> ὁ [[вершина холма]] Plut.<br />с высокой вершиной (πέτραι Anth.). | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 32: | Line 32: | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt= | |mdlsjtxt=<b class="num">I.</b> [[high]]-[[crested]], peaked, Anth.<br /><b class="num">II.</b> as [[substantive]] a [[mountain]] [[crest]], Plut. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:40, 3 March 2024
English (LSJ)
ἀκρόλοφον, high-crested, peaked, πρῶνες Opp.C.1.418; πέτραι AP12.185 (Strat.):—Subst., mountain crest, Plu.Publ.22.
Spanish (DGE)
-ον
1 de altos picos πρῶνες Opp.C.1.418, πέτραι AP 12.185 (Strat.).
2 subst. ὁ ἀ. pico de una montaña, Arist.Pepl.63, Plu.Publ.22.
German (Pape)
[Seite 83] ὁ, Hügelspitze, Plut. Popl. 22. – Adj. -φοι πέτραι, hohe Felsen, Strat. 27 (XII, 185); πρῶνες Opp. Cyn. 1, 418.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
au sommet élevé ; subst. ὁ ἀκρόλοφος sommet d'une colline.
Étymologie: ἄκρος, λόφος.
Russian (Dvoretsky)
ἀκρόλοφος: II ὁ вершина холма Plut.
с высокой вершиной (πέτραι Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀκρόλοφος: -ον, ὁ ἔχων ὑψηλὸν τὸν λόφον, τὴν κορυφήν, πέτραι, Ὀππ. Κ. 1. 418, Ἀνθ. Π. 12. 185˙ ὡς οὐσιαστ., δειράς, «ῥάχη», Πλουτ. Ποπλίκ. 22.
Greek Monolingual
ο (Α ἀκρόλοφος) (Α και -ος, -ον)
κορυφή όρους, βουνοκορφή
αρχ.
ως επίθ. αυτός που καταλήγει σε κορυφή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκρο- (Ι) + λόφος.
ΠΑΡ. αρχ. ἀκρολοφία, ἀκρολοφίτης.
Greek Monotonic
ἀκρόλοφος: -ον, I. αυτός που έχει υψηλή κορυφογραμμή, βουνοκορφή, ο με κορυφή, μυτερός, σε Ανθ.
II. ως ουσ. βουνοκορφή, σε Πλούτ.
Middle Liddell
I. high-crested, peaked, Anth.
II. as substantive a mountain crest, Plut.
