νυγμή: Difference between revisions
From LSJ
(6_10) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (14 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=nygmi | |Transliteration C=nygmi | ||
|Beta Code=nugmh/ | |Beta Code=nugmh/ | ||
|Definition=ἡ, = | |Definition=ἡ, = [[νυγμός]] ([[pricking sensation]], [[irritation]], [[prickings]]), Plu.''Ant.''86.<br><span class="bld">2</span> [[dot]], in punctuation, Dosith.p.380 K. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ῆς (ἡ) :<br />[[piqûre]].<br />'''Étymologie:''' [[νύσσω]]. | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=ἡ, <i>das [[Stechen]], der [[Stich]]</i>, Plut. <i>Ant</i>. 86; nach Hesych. auch = [[κέντρον]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''νυγμή:''' ἡ [[укол]] Plut. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''νυγμή''': ἡ, = τῷ ἑπομ., Πλουτ. Ἀντών. 86. 2) Καθ’ Ἡσύχ.: «[[νυγμή]]. [[κέντρον]]». | |lstext='''νυγμή''': ἡ, = τῷ ἑπομ., Πλουτ. Ἀντών. 86. 2) Καθ’ Ἡσύχ.: «[[νυγμή]]. [[κέντρον]]». | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[νυγμή]], ἡ (Α)<br /><b>1.</b> [[νυγμός]]<br /><b>2.</b> (στη [[στίξη]]) η [[στιγμή]], η [[τελεία]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>νυγ</i>- (<b>πρβλ.</b> παθ. αόρ. <i>ἐνύγ</i>-<i>ην</i>) του [[νύσσω]] «[[κεντώ]]» <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -<i>μη</i>]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''νυγμή:''' ἡ ([[νύσσω]]), κέντρισμα, [[τσίμπημα]], σε Πλούτ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[νυγμή]], ἡ, [[νύσσω]]<br />a pricking, [[puncture]], Plut. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:05, 25 August 2023
English (LSJ)
ἡ, = νυγμός (pricking sensation, irritation, prickings), Plu.Ant.86.
2 dot, in punctuation, Dosith.p.380 K.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
piqûre.
Étymologie: νύσσω.
German (Pape)
ἡ, das Stechen, der Stich, Plut. Ant. 86; nach Hesych. auch = κέντρον.
Russian (Dvoretsky)
νυγμή: ἡ укол Plut.
Greek (Liddell-Scott)
νυγμή: ἡ, = τῷ ἑπομ., Πλουτ. Ἀντών. 86. 2) Καθ’ Ἡσύχ.: «νυγμή. κέντρον».
Greek Monolingual
νυγμή, ἡ (Α)
1. νυγμός
2. (στη στίξη) η στιγμή, η τελεία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. νυγ- (πρβλ. παθ. αόρ. ἐνύγ-ην) του νύσσω «κεντώ» + κατάλ. -μη].
Greek Monotonic
νυγμή: ἡ (νύσσω), κέντρισμα, τσίμπημα, σε Πλούτ.
