perdoceo: Difference between revisions
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
(D_6) |
|||
(2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
Line 1: | Line 1: | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>per-dŏcĕo</b>: cui, ctum, 2, v. a.,<br /><b>I</b> to [[teach]] or [[instruct]] [[thoroughly]] ([[rare]] [[but]] [[class]].; syn. [[erudio]]): res [[difficilis]] ad perdocendum, Cic. Sest. 44, 96: aliquem, Plaut. Capt. 3, 5, 59: quanti [[istuc]] unum me [[coquitare]] perdoces? id. Ps. 3, 2, 85: si [[quid]] [[Apollo]] Utile mortales perdocet [[ore]] meo, Ov. R. Am. 490: homines, Lucr. 5, 1438: suam stultitiam, to [[betray]], Quint. 1, 1, 8.—With [[object]]-[[clause]]: dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae, Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., [[very]] [[learned]], [[very]] [[skilful]] ([[rare]] [[but]] [[class]].), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120: [[homo]], Cic. Balb. 27, 60: [[genitor]], Stat. S. 5, 3, 2: [[exitio]], Lucr. 3, 473.—Adv.: perdoctē, [[very]] [[skilfully]] ( | |lshtext=<b>per-dŏcĕo</b>: cui, ctum, 2, v. a.,<br /><b>I</b> to [[teach]] or [[instruct]] [[thoroughly]] ([[rare]] [[but]] [[class]].; syn. [[erudio]]): res [[difficilis]] ad perdocendum, Cic. Sest. 44, 96: aliquem, Plaut. Capt. 3, 5, 59: quanti [[istuc]] unum me [[coquitare]] perdoces? id. Ps. 3, 2, 85: si [[quid]] [[Apollo]] Utile mortales perdocet [[ore]] meo, Ov. R. Am. 490: homines, Lucr. 5, 1438: suam stultitiam, to [[betray]], Quint. 1, 1, 8.—With [[object]]-[[clause]]: dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae, Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., [[very]] [[learned]], [[very]] [[skilful]] ([[rare]] [[but]] [[class]].), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120: [[homo]], Cic. Balb. 27, 60: [[genitor]], Stat. S. 5, 3, 2: [[exitio]], Lucr. 3, 473.—Adv.: perdoctē, [[very]] [[skilfully]] (ante-class.), Plaut. Most. 1, 3, 122. | ||
}} | }} | ||
{{Gaffiot | {{Gaffiot | ||
|gf=<b>perdŏcĕō</b>,¹³ cŭī, ctum, ēre, tr., enseigner (instruire) à fond : Pl. Capt. 719 ; Cic. Sest. 96 ; Lucr. 5, 1438. | |gf=<b>perdŏcĕō</b>,¹³ cŭī, ctum, ēre, tr., enseigner (instruire) à fond : Pl. Capt. 719 ; Cic. Sest. 96 ; Lucr. 5, 1438. | ||
}} | |||
{{Georges | |||
|georg=per-[[doceo]], docuī, doctum, ēre, [[ausführlich]] [[lehren]], -[[unterrichten]], -[[zeigen]], artes omnes, Plaut. [[Stich]]. 178: stultitiam suam, Quint. 1, 1, 8: m. dopp. Acc., si [[quid]] [[Apollo]] utile mortales perdocet ore [[meo]], Ov. rem. 490: [[tabula]] est aëna, [[quae]] te cuncta perdocet, Corp. inscr. Lat. 12, 5732: alqm m. folg. Infin., Ov. ex Pont. 4, 12, 28. Apul. [[met]]. 10, 17: alqm m. folg. Acc. u. Infin., Lucr. 5, 1436. Oros. 2, 2, 4: m. folg. ut u. Konj., Plaut. capt. 719. – absol., [[res]] [[difficilis]] ad perdocendum, Cic. Sest. 96. | |||
}} | |||
{{LaZh | |||
|lnztxt=perdoceo, es, ocui, octum, ere. 2. :: 盡敎訓。Suam stultitiam perdocere 顯己癡。 | |||
}} | }} |
Latest revision as of 06:59, 15 October 2024
Latin > English (Lewis & Short)
per-dŏcĕo: cui, ctum, 2, v. a.,
I to teach or instruct thoroughly (rare but class.; syn. erudio): res difficilis ad perdocendum, Cic. Sest. 44, 96: aliquem, Plaut. Capt. 3, 5, 59: quanti istuc unum me coquitare perdoces? id. Ps. 3, 2, 85: si quid Apollo Utile mortales perdocet ore meo, Ov. R. Am. 490: homines, Lucr. 5, 1438: suam stultitiam, to betray, Quint. 1, 1, 8.—With object-clause: dignam Maeoniis Phaeacida condere chartis Cum te Pierides perdocuere tuae, Ov. P. 4, 12, 28.—Hence, perdoctus, a, um, P. a., very learned, very skilful (rare but class.), Plaut. Mil. 2, 2, 103; Ter. Heaut. 2, 3, 120: homo, Cic. Balb. 27, 60: genitor, Stat. S. 5, 3, 2: exitio, Lucr. 3, 473.—Adv.: perdoctē, very skilfully (ante-class.), Plaut. Most. 1, 3, 122.
Latin > French (Gaffiot 2016)
perdŏcĕō,¹³ cŭī, ctum, ēre, tr., enseigner (instruire) à fond : Pl. Capt. 719 ; Cic. Sest. 96 ; Lucr. 5, 1438.
Latin > German (Georges)
per-doceo, docuī, doctum, ēre, ausführlich lehren, -unterrichten, -zeigen, artes omnes, Plaut. Stich. 178: stultitiam suam, Quint. 1, 1, 8: m. dopp. Acc., si quid Apollo utile mortales perdocet ore meo, Ov. rem. 490: tabula est aëna, quae te cuncta perdocet, Corp. inscr. Lat. 12, 5732: alqm m. folg. Infin., Ov. ex Pont. 4, 12, 28. Apul. met. 10, 17: alqm m. folg. Acc. u. Infin., Lucr. 5, 1436. Oros. 2, 2, 4: m. folg. ut u. Konj., Plaut. capt. 719. – absol., res difficilis ad perdocendum, Cic. Sest. 96.
Latin > Chinese
perdoceo, es, ocui, octum, ere. 2. :: 盡敎訓。Suam stultitiam perdocere 顯己癡。