καινότης

English (LSJ)

ητος, ἡ,

   A newness, freshness, Plu.Per.13; αἱ τῶν δερμάτων -τητες Philostr.Ep.18.    2 novelty, λόγου Th.3.38; τῶν εὑρημένων Isoc.10.2; Χρὴ γὰρ εἰς ὄχλον φέρειν . . ὅσ' ἄν τις καινότητ' ἔχειν δοκῇ Anaxandr.54.6; ἡ ἐν τοῖς σχηματισμοῖς κ. D.H.Amm.2.3: pl., καινότητες novelties, Isoc.2.41; αἱ κ. καὶ αἱ ὑπερβολαὶ τῶν τιμῶν D.C. 44.3.

German (Pape)

[Seite 1295] ητος, ἡ, Neuheit; plur., Isocr. 2, 41; Ath. III, 99 c; oft Plut., bes. mit dem Nebenbegriffe des Ungewöhnlichen, Mar. 61; αἱ καινότητες καὶ ὑπερβολαὶ τῶν τιμῶν D. C. 44, 3.

Greek (Liddell-Scott)

καινότης: -ητος, ἡ, τὸ οὐσ. τοῦ καινός, τὸ καινόν, ἀπανθεῖ τις καινότης ἀεὶ ἄθικτον ὑπὸ τοῦ χρόνου διατηροῦσα τὴν ὄψιν, περὶ τῶν οἰκοδομημάτων ἃ ἐγένοντο ἐπὶ Περικλέους, Πλουτ. Περικλ. 13, Φιλόστρ. 922. 2) καὶ μετὰ καινότητος μὲν λόγου ἀπατᾶσθαι ἄριστοι, εἰς τὸ νὰ ἀπατᾶσθε ὑπὸ λόγου καινοῦ εἶσθε ἄριστοι, Θουκ. 3. 38· ἐπὶ τῇ καινότητι τῶν εὑρημένων Ἰσοκρ. 208Β· χρὴ γὰρ εἰς ὄχλον φέρειν.. ὅσ’ ἄν τις καινότητ’ ἔχειν δοκῇ Ἀναξανδ. ἐν Ἀδήλ. 3· ἡ ἐν τοῖς σχηματισμοῖς καινότης Διον. Ἁλ. πρὸς Ἀμμ. Ἐπ. β΄, 3· πληθ. καινότητες, νέα πράγματα, Ἰσοκρ. 23Α· αἱ καινότητες καὶ αἱ ὑπερβολαὶ τῶν τιμῶν Δίων Κ. 44. 3.

French (Bailly abrégé)

ητος (ἡ) :
1 nouveauté, fraîcheur;
2 nouveauté, singularité.
Étymologie: καινός.

English (Strong)

from καινός; renewal (figuratively): newness.

English (Thayer)

καινότητος, ἡ (καινός), newness: ἐν καινότητι πνεύματος, in the new state (of life) in which the Holy Spirit places us, ἐν καινότητι ζωῆς in a new condition or state of (moral) life, εἰς καινοτητα ἀϊδίου ζωῆς, so as to produce a new state which is eternal life, Ignatius ad Ephesians 19 [ET]; among secular writers it is used by Thucydides 3,38; Isocrates, Athen., others; often by Plutarch (applied to the 'novelties' of fashion (French nouveaute))).

Greek Monolingual

καινότης, ἡ (Α) καινός
1. η καινούργια κατάσταση ενός πράγματος, η νέα μορφή («αἱ τῶν δερμάτων καινότητες», Φιλόστρ.)
2. η ιδιότητα του καινοφανούς, η πρωτοτυπία, το καινοφανές («καινότης λόγου», Θουκ.)
3. στον πληθ. αἱ καινότητες
νέα πράγματα («αἱ καινότητες καὶ αἱ ὑπερβολαὶ τῶν τιμῶν», Δίων Κ.).

Greek Monotonic

καινότης: -ητος, ἡ (καινός),
1. νέα και προσφάτως ισχύουσα κατάσταση, σε Πλούτ.
2. νεωτερισμός, πρωτοτυπία, σε Θουκ. κ.λπ.

Russian (Dvoretsky)

καινότης: ητος ἡ тж. pl. новизна, новая черта (λόγου Thuc.; τῶν εὑρημένων Isocr.; κ. ἄθικτος ὑπὸ τοῦ χρόνον Plut.): κ. ζωῆς NT обновленная жизнь.