σπάρος

English (LSJ)

[ᾰ], a sea-fish, a sort of

   A bream, Sargus annularis or Rondeletii, Epich.54, Matro Conv.81, Arist.HA508b17.

German (Pape)

[Seite 917] ὁ, ein Seefisch; Ath. VII, 320 b; Arist. H. A. 2, 17 u. oft; verschieden von σκάρος.

Greek (Liddell-Scott)

σπάρος: [ᾰ], θαλάσσιός τις ἰχθὺς μετὰ χρυσῆς κεφαλῆς, sparus auratus, Ἐπίχ. 24 Ahr., Μάτρων παρ’ Ἀθην. 136C, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 2. 17, 26.

Greek Monolingual

ο, ΝΜΑ
κοινή σήμερα ονομασία του περκόμορφου ψαριού Diplodus annularis που, σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστημονική ταξινόμηση, ανήκει στην οικογένεια σπαρίδες, συγγενεύει με τον σαργό, με το μελανούρι κ.ά ψάρια και αφθονεί στις ελληνικές ακτές.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η σύνδεση της λ., είτε με τα λατ. sparus «ακόντιο» και αρχ. άνω γερμ. sper «ακόντιο» (πρβλ. γερμ. Speer) είτε με το ρ. σπαίρω «τρέμω, σπαρταρώ» δεν θεωρείται πιθανή. Τη λ. δανείστηκε η Λατινική, πρβλ. λατ. sparus «σπάρος», sparulus].

Russian (Dvoretsky)

σπάρος: ὁ зоол. спар, предполож. дорада (колючеперая рыба) Arst.

Frisk Etymological English

Grammatical information: m.
Meaning: lesser sea bream, Sargus annularis (Epich., Matro, Arist.; on the matter Thompson Fishes s. v.).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin] (V)
Etymology: Origin unknown. After Persson Beitr. 1, 473 f. n. 3 (with semantic parallels) to Lat. sparus, -um short spear, Germ., e.g. OHG sper spear. Strömberg Fischn. 52 thinks of σπαίρω, a. o. of dying fishes. Lat. LW [loanword] sparus, -ulus. - Furnée 226 compares σμαρίς a small worthless seafish (and rejects Lat. sparus).