οὐρέω

English (LSJ)

(A), impf. ἐούρουν (προσ-) D.54.4; Ion.

   A οὔρεον Hp.Epid.1.26.δ', or οὔρεσκον (v. infr.): fut. οὐρήσω ib.7.85; Att. -ήσομαι Ar. Pax1266: aor. ἐούρησα (ἐν-) Eup.45; Ion. οὔρησα Hp.Epid.1.26. έ: pf. ἐούρηκα (ἐν-) Ar.Lys.402: Ion. plpf. οὐρήκειν Hp.Epid.6.8.30:—Pass., Ion. aor. οὐρήθην Id.Prorrh.1.92, Coac.571: (οὖρον A):— make water, Hes.Op.729,758, Hdt.1.133, etc.    2 c. acc. rei, pass with the water, αἷμα Hp.Aph.4.80,81; οὔρεσκεν ὄφεις Ant.Lib.41:— Pass., τὸ οὐρούμενον, = οὔρημα, Hp.Coac.584, etc.; οὐρέεται μᾶλλον is more diuretic, Id.Vict.2.46, cf. Ath.1.32f, Orib.inc.4.28; οἶνος -εόμενος diuretic wine, Aret.CD1.4.    3 Act., act as diuretic, Id.CA1.10.
οὐρέω (B), (οὖρος B)

   A watch, Sch.A.R.4.1614, EM54.31.

German (Pape)

[Seite 418] (von οὖρος, der Wächter), bewachen, Schol. Par. Ap. Rh. 4, 1614. = οὐρίζω, v. l. bei Soph. O. R. 696. impf. ἐούρουν, Urin lassen, pissen; μηδ' ἐπὶ κρηνάων οὐρεῖν, Hes. O. 760; μήτ' ἐν ὁδῷ, μήτ' ἐκτὸς ὁδοῦ προβάδην οὐρήσῃς, 731; Ar. Vesp. 394 Thesm. 611 u. öfter; fut. οὐρήσομαι, Par 1266; οὐρῆσαι ἀντίον ἄλλου, Her. 1, 133; Xen. Cyr. 1, 2, 16 u. Sp. – Auch τί, aus-, wegpissen, dah. pass., οἶνος μᾶλλον οὐρεῖται, Ath. I, 32 f. – Auch = Samen lassen, Ant. Lib. 41. – Der inf. soll nach den Gramm. οὐρῆν gelautet haben.

Greek (Liddell-Scott)

οὐρέω: Ἡσ., Ἀττ.· παρατ. ἐούρουν (προσ-) Δημ., Ἰων. οὔρεον Ἱππ. 976F, ἢ οὔρεσκον, ἰδὲ κατωτ.: μέλλ. οὐρήσω Ἱππ. 589. 42, Ἀττ. -ήσομαι Ἀριστοφ. Εἰρ. 1206: ἀόρ. ἐούρησα (ἐν) Εὔπολ. ἐν «Αὐτολύκῳ» 12, Ἰων. οὔρησα Ἵππ.· πρκμ. ἐούρηκα (ἐν-) Ἀριστοφ. Λυσ. 402· Ἰων. ὑπερσ. οὐρήκειν Ἱππ. 1201F· - Παθ., Ἰων. ἀόρ. οὐρήθην ὁ αὐτ. 213F· (οὖρον). - Οὐρῶ, κανονικῶς «κατουρῶ», Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 727, 756, Ἡρόδ. 1. 133, κτλ.
2) μετ’ αἰτ. πράγμ., ἐκβάλλω μετὰ οὔρων, Ἱππ. Ἀφ. 1252· οὔρεσκον ὄφεις Ἀντών. Λιβ. 41. - Παθ., τὸ οὐρούμενον = οὔρημα Ἱππ. 216C, κτλ. ΙΙ. ἐκσπερματίζω ὡς τὸ Λατ. meieresemen emittere, τὴν γονὴν οὐρεῖν, Foës. Oecon. Hipp.

French (Bailly abrégé)

1-ῶ :
impf. ἐούρουν, f. οὐρήσω, att. οὐρήσομαι, ao. ἐούρησα, pf. ἐούρηκα;
uriner.
Étymologie: οὖρον¹.
2-ῶ :
avoir une heureuse navigation.
Étymologie: οὖρος².

Greek Monotonic

οὐρέω: (οὖρον), παρατ. ἐούρουν, μέλ. -ήσομαι· ουρώ, κατουρώ, σε Ησίοδ., Ηρόδ.

Russian (Dvoretsky)

οὐρέω: (impf. ἐούρουν, fut. οὐρήσω - атт. οὐρήσομαι, aor. ἐούρησα - атт. οὔρησα, pf. ἐούρηκα) испускать мочу Hes., Her., Arph., Xen., Arst.

Middle Liddell

to make water, Hes., Hdt.

Frisk Etymology German

οὐρέω: {houréō}
Forms: Ipf. ἐούρουν, Aor. οὐρῆσαι, Fut. -ήσω, -ήσομαι, Perf. ἐούρηκα,
Grammar: v.
Meaning: harnen (ion. att. seit Hes.).
Composita : auch m. Präfix wie ἐν-, ἐξ-, προσ-, κατ-,
Derivative: Davon (ἐξ-, ἀπ-)οὔρησις f. das Harnen, -ητήρ m., -ήθρα, ion. -η Harnröhre, -ημα n. Harn, -ητικός oft harnend, harntreibend (Hp., Arist. u.a.); auch als Rückbildung οὖρον n. Harn (Hdt., Hp., Thphr.), wozu u.a. δυσουρέω schwer harnen, -ία f. Harnbeschwerde (Mediz. u.a.) wie von *δύσουρος. Von οὖρον od. οὐρέω : οὐράνη f. Nachttopf (A.Fr., S.Fr.), = οὐρητήρ (Poll.)
Etymology : Iterativ-intensive Bildung *ϝορσέω zum primären Wz.präs. in aind. várṣati regnen (idg. *u̯érseti), euphemistischer Ausdruck für ὀμείχω (Wackernagel KZ 29, 129 = Kl. Schr. 1, 632); vgl. οὐρανός und ἕρση. Weitere Formen m. reicher Lit. bei WP. 1, 268f., Pok. 80f., W.-Hofmann s. ūrīna. Zu ūrīna noch Scheller Mus. Helv. 18, 140ff.
Page 2,447