βροντάω

English (LSJ)

A thunder, Ζεὺς δ' ἄμυδις βρόντησε Od.14.305, cf. Il.8.133; βροντᾶν οὐκ ἐμὸν ἀλλὰ Διός Call.Fr.490; so Βροντῶν, title of Zeus in Phrygia, JHS5.258, etc. (but βροντῶν θεός, = Jupiter Tonans, IG14.982, cf. D.C.54.4): metaph. of Pericles, Ar.Ach.531, cf. V.624; of a seller asking too high a price, Herod.7.65. 2 impers., χειμέρια βροντᾷ it thunders, Ar.Fr.46; βροντήσαντος if it thunders, Arist.HA610b35. II Pass., to be thunderstruck, Id.Div.Somn.463a13.

German (Pape)

[Seite 464] donnern, Hom. öfters, Zeus Subject, Iliad. 8, 133. 20, 56 Odyss. 12, 415. 14, 305. 20, 103. 113; – Ar. Nubb. 374; übertr., von gewaltiger Stimme, Vesp. 624; imperf., ἐὰν βροντήσῃ Arist. H. A. 6, 2. 9, 3, der auch das pass. hat, divinat. somn. 1.

Greek (Liddell-Scott)

βροντάω: (ἴδε βροντή), βροντῶ, μπουμπουνίζω, Ζεὺς δ’ ἄμυδις βρόντησε Ὀδ. Ξ. 305, πρβλ. Ἰλ. Θ. 133· μεταφ. ἐπὶ τοῦ Περικλέους, Ἀριστοφ. Ἀχ. 531, πρβλ. Σφηξ. 624· βροντᾷ (ὁ Ζεὺς) ὁ αὐτ. Ἀποσπ. 142 κ. ἄλλ.· βροντήσαντος (τοῦ Διός), ἂν βροντήσῃ, Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 9. 3, 4. ΙΙ. παθ., πλήττομαι ὑπὸ τῆς βροντῆς, ὑπὸ τοῦ κεραυνοῦ, Ἀριστ. π. Ὕπν. Μαντ. 1, 9.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
f. βροντήσω;
tonner, faire éclater le tonnerre en parl. de Zeus.
Étymologie: βροντή.

English (Autenrieth)

aor. (ἐ）βρόντησε: thunder, only with Ζεύς as subject.

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. part. βροντάς Corinn.27]
1 c. suj. de dioses de la tormenta tronar de Zeus βροντήσας ... δεινόν Il.8.133, Ζεὺς δ' ἄμυδις βρόντησε Od.14.305, σκληρὸν δ' ἐβρόντησε Hes.Th.839, cf. Fr.30.13
•de Yavé κύριος ... ἐβρόντησε LXX 1Re.2.10, 2Re.22.14, Ps.17.14
•fig. de Pericles, Ar.Ach.531, τὸ δικαστήριον Ar.V.624, de un vendedor que pide un precio excesivo, Herod.7.65.
2 impers. truena χειμέρια βροντᾷ μάλ' εὖ Ar.Fr.46, βροντήσαντος cuando truena Arist.HA 610^b35, cf. Eudox.Fr.158, βροντᾶν οὐκ ἐμὸν ἀλλὰ Διός Call.Fr.1.20
•tb. en v. med. οἴονται γὰρ κεραυνοῦσθαι καὶ βροντᾶσθαι Arist.Diu.Som.463^a13.
3 Βροντῶν Tonante epít. de Zeus en Asia Menor TAM 4.58 (Nicomedia), SEG 36.1151.1, 2 (Bitinia), MAMA 5.176, 179 (ambas Frigia), ANRW 18(3).1990.1998.n.20 (Nacolea, imper.), Festschrift Dörner 785, IPhrygie 3.25, IG 12.Suppl.1359 (Tera), tb. de Júpiter IUrb.Rom.139, 163, CIL 6.733 (Roma), cf. D.C.54.4.4.

Greek Monotonic

βροντάω: μέλ. -ήσω, Επικ. αόρ. αʹ βρόντησα,
1. αστράφτω, βροντώ, σε Ομήρ. Οδ.· μεταφ., λέγεται για τον Περικλή, σε Αριστοφ.
2. απρόσ., βροντᾷ, αστράφτει, στον ίδ.

Russian (Dvoretsky)

βροντάω:
1) греметь (Ζεὺς βρόντησε Hom., Ζεὺς βροντῶν Arph.): βροντᾷ impers. Arph., Arst. гремит;
2) pass. быть пораженным громом (κεραυνοῦσθαι καὶ βροντᾶσθαι Arst.);
3) перен. метать громы, говорить громовым голосом (ὀργῇ ἐβρόντα Arph.).

Middle Liddell

[from βροντή
1. to thunder, Od.; metaph. of Pericles, Ar.
2. impers., βροντᾶι it thunders, Ar.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βροντάω βροντή ep. aor. 3 sing. βρόντησε, donderen, m. n. van Zeus; overdr., van zaken en personen.