βροντάω

English (LSJ)

A thunder, Ζεὺς δ' ἄμυδις βρόντησε Od.14.305, cf. Il.8.133; βροντᾶν οὐκ ἐμὸν ἀλλὰ Διός Call.Fr.490; so Βροντῶν, title of Zeus in Phrygia, JHS5.258, etc. (but βροντῶν θεός = Jupiter Tonans, IG14.982, cf. D.C.54.4): metaph. of Pericles, Ar.Ach.531, cf. V.624; of a seller asking too high a price, Herod.7.65.
2 impers., χειμέρια βροντᾷ = it thunders in a wintry way, Ar.Fr.46; βροντήσαντος = if it thunders, Arist.HA610b35.
II Pass., βροντῶμαι to be thunderstruck, Id.Div.Somn.463a13.

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. part. βροντάς Corinn.27]
1 c. suj. de dioses de la tormenta tronar de Zeus βροντήσας ... δεινόν Il.8.133, Ζεὺς δ' ἄμυδις βρόντησε Od.14.305, σκληρὸν δ' ἐβρόντησε Hes.Th.839, cf. Fr.30.13
•de Yavé κύριος ... ἐβρόντησε LXX 1Re.2.10, 2Re.22.14, Ps.17.14
•fig. de Pericles, Ar.Ach.531, τὸ δικαστήριον Ar.V.624, de un vendedor que pide un precio excesivo, Herod.7.65.
2 impers. truena χειμέρια βροντᾷ μάλ' εὖ Ar.Fr.46, βροντήσαντος cuando truena Arist.HA 610^b35, cf. Eudox.Fr.158, βροντᾶν οὐκ ἐμὸν ἀλλὰ Διός Call.Fr.1.20
•tb. en v. med. οἴονται γὰρ κεραυνοῦσθαι καὶ βροντᾶσθαι Arist.Diu.Som.463^a13.
3 Βροντῶν Tonante epít. de Zeus en Asia Menor TAM 4.58 (Nicomedia), SEG 36.1151.1, 2 (Bitinia), MAMA 5.176, 179 (ambas Frigia), ANRW 18(3).1990.1998.n.20 (Nacolea, imper.), Festschrift Dörner 785, IPhrygie 3.25, IG 12.Suppl.1359 (Tera), tb. de Júpiter IUrb.Rom.139, 163, CIL 6.733 (Roma), cf. D.C.54.4.4.

German (Pape)

[Seite 464] donnern, Hom. öfters, Zeus Subject, Iliad. 8, 133. 20, 56 Odyss. 12, 415. 14, 305. 20, 103. 113; – Ar. Nubb. 374; übertr., von gewaltiger Stimme, Vesp. 624; imperf., ἐὰν βροντήσῃ Arist. H. A. 6, 2. 9, 3, der auch das pass. hat, divinat. somn. 1.

French (Bailly abrégé)

βροντῶ :
f. βροντήσω;
tonner, faire éclater le tonnerre en parl. de Zeus.
Étymologie: βροντή.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βροντάω βροντή ep. aor. 3 sing. βρόντησε, donderen, m. n. van Zeus; overdr., van zaken en personen.

Russian (Dvoretsky)

βροντάω:
1 греметь (Ζεὺς βρόντησε Hom., Ζεὺς βροντῶν Arph.): βροντᾷ impers. Arph., Arst. гремит;
2 pass. быть пораженным громом (κεραυνοῦσθαι καὶ βροντᾶσθαι Arst.);
3 перен. метать громы, говорить громовым голосом (ὀργῇ ἐβρόντα Arph.).

Greek (Liddell-Scott)

βροντάω: (ἴδε βροντή), βροντῶ, μπουμπουνίζω, Ζεὺς δ’ ἄμυδις βρόντησε Ὀδ. Ξ. 305, πρβλ. Ἰλ. Θ. 133· μεταφ. ἐπὶ τοῦ Περικλέους, Ἀριστοφ. Ἀχ. 531, πρβλ. Σφηξ. 624· βροντᾷ (ὁ Ζεὺς) ὁ αὐτ. Ἀποσπ. 142 κ. ἄλλ.· βροντήσαντος (τοῦ Διός), ἂν βροντήσῃ, Ἀριστ. Ἱ. Ζ. 9. 3, 4. ΙΙ. παθ., πλήττομαι ὑπὸ τῆς βροντῆς, ὑπὸ τοῦ κεραυνοῦ, Ἀριστ. π. Ὕπν. Μαντ. 1, 9.

English (Autenrieth)

aor. (ἐ）βρόντησε: thunder, only with Ζεύς as subject.

Greek Monotonic

βροντάω: μέλ. -ήσω, Επικ. αόρ. αʹ βρόντησα,
1. αστράφτω, βροντώ, σε Ομήρ. Οδ.· μεταφ., λέγεται για τον Περικλή, σε Αριστοφ.
2. απρόσ., βροντᾷ, αστράφτει, στον ίδ.

Middle Liddell

[from βροντή
1. to thunder, Od.; metaph. of Pericles, Ar.
2. impers., βροντᾶι it thunders, Ar.

Léxico de magia

tronar como acción de la divinidad ὁ βροντῶν, ὁ σείων τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, ὁ καταπεπωκὼς τὸν ὄφιν el que truena, el que agita el cielo y la tierra, el que ha devorado a la serpiente P VII 300 P VII 366 del Acéfalo ἐγώ εἰμι ὁ ἀκέφαλος δαίμων, ... ὁ ἀστράπτων καὶ βροντῶν yo soy el demon acéfalo, el que relampaguea y truena P V 151 de Helios σὺ εἶ ὁ βροντῶν, ὁ βρέχων καὶ ἀστράπτων tú eres el que truena, el que llueve y el que relampaguea P VII 994 P XII 60